ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Χριστούγεννα κι εγώ σε ψάχνω μες στην πόλη δεν ξέρω πού γυρίζεις και ούτε που μπορώ, ψύχραιμα να σε ψάξω, ξέρω πως είσαι μόνη το ξέρω, δεν σε νοιάζει, μα εγώ σε αγαπώ. Χιονίζει, κάνει κρύο, τα μπαρ είναι γεμάτα παρέες που γιορτάζουν, δεν είσαι πουθενά, ανάβω ένα τσιγάρο και νοιώθω πως πεθαίνω κοιτάζω πάλι γύρω, φοβάμαι ξαφνικά. Στο μπαρ τα πίνω μόνος, κι οι σκέψεις μου με πνίγουν απέναντι μια "κάπως", που πίνει σκεφτική, νομίζω πως κοιτάζει στο μέρος μου για λίγο θα είναι μάλλον σκέφτηκα κι εκείνη μοναχή. Τσιγάρο μου προσφέρει κι εγώ πάλι τ΄ανάβω μα ο νους μου είναι έξω, και λέω "θα φανεί", σε λίγο ξημερώνει, κι εγώ τώρα σαλτάρω, θυμάμαι λόγια αγάπης που λέγαμε μαζί. Ξημέρωσε. Οι εργάτες βγαίνουν για τις δουλειές τους κι εγώ πρέπει να φύγω, το αφεντικό σκληρό, αυτή η κοινωνία δεν φτιάχτηκε για μένα και ούτε για σένα φτιάχτηκε, ναι το ομολογώ. Τελειώνουν τα τσιγάρα και άρχισε να βρέχει μια νύχτα Χριστουγέννων μα πέρασε που λες, κοιτά...
Καλύτερα να παλεύω με ανεμόμυλους, παρά να είμαι εγώ ο... ανεμόμυλος