Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΚΠΟΜΠΗ ΚΙΒΩΤΟΣ: ΑΡΧΕΙΟ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΩΝ "ΤΑΞΙΔΙΩΝ" ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2008-2010

 


ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2008


Φάκελος Μεταλλαγμένα - Έτσι ξεκίνησε η Κιβωτός...





Φάκελος Μεταλλαγμένα  II - Νύχτα μάχης ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα (Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008)


ΦΑΚΕΛΟΣ ΡΑΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ

Τσέρνομπιλ (Τετάρτη 9 Απριλίου 2008)
 

                                  


                                                    Βουτιά στα βρώμικα νερά των πυρηνικών αποβλήτων (Μεγάλη Τετάρτη 23 Απριλίου 2008)

Ο μύθος της "πράσινης" πυρηνικής ενέργειας (Τετάρτη 2 Ιουλίου 2008)



ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2009

Ο Μαυρογιαλούρος...ποτέ δεν πεθαίνει...(Τρίτη 3 Μαρτίου 2009)



Κρητική Διατροφή - Στο "φως" αποκαλύψεις για τα "φάρμακα" της κρητικής γης (Τετάρτη 1η Απριλίου 2009)


"Στο μάτι του κυκλώνα" η Κιβωτός - Οι αποκαλύψεις για το μολυσμένο νερό προκάλεσαν σάλο! (Τετάρτη 29 Απριλίου 2009)



Εγκλήματα κατά της φύσης και των φτωχών (Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009)


Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; (Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009)


Τοξικά ναυάγια...στο βυθό της Μεσογείου (Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009)




Στο φως...ιστορίες για αγρίους! (Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009)




Τρώνε..."βόμβες" τα παιδιά μας (Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009)




ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2010

Αεροψεκασμοί (chemtrails)
(Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010)



"Βόμβες" στη Σούδα - Αποκαλύψεις και καταγγελίες για ραδιενέργειες, πυρηνικά, ακτινοβολίες και καρκίνους (Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2010)



Η Κιβωτός στη Σούδα: Ένταση, αποκαλύψεις και ερωτήματα "φωτιά" για τη ραδιενέργεια, τα πιθανά πυρηνικά απόβλητα και το κεραυνοβολημένο Ακρωτήρι των Χανίων! (Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010)




Η καθηγήτρια Παιδιατρικής Εύα Μαντζουράνη στην Κιβωτό (Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010)



ΦΑΚΕΛΟΣ ΦΥΤΟΦΑΡΜΑΚΑ 
Χημικά στο πιάτο μας, μέρος πρώτο (Τετάρτη 21 Απριλίου 2010)





Χημικά στο πιάτο μας, μέρος δεύτερο (Τετάρτη 28 Απριλίου 2010)




Ζητείται ελπίς, πίσω στο χωριό που μεγαλώσαμε (Τετάρτη 12 Μαϊου 2010 - ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΚΙΒΩΤΟΥ)        

  
                                 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...