Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πρόσεχε, μη βραχείς


ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ 



Χριστούγεννα κι εγώ σε ψάχνω μες στην πόλη
δεν ξέρω πού γυρίζεις και ούτε που μπορώ,
ψύχραιμα να σε ψάξω, ξέρω πως είσαι μόνη
το ξέρω, δεν σε νοιάζει, μα εγώ σε αγαπώ.

Χιονίζει, κάνει κρύο, τα μπαρ  είναι γεμάτα
παρέες που γιορτάζουν, δεν είσαι πουθενά,
ανάβω ένα τσιγάρο και νοιώθω  πως πεθαίνω
κοιτάζω πάλι γύρω, φοβάμαι ξαφνικά.

Στο μπαρ τα πίνω μόνος, κι οι σκέψεις μου με πνίγουν
απέναντι μια "κάπως", που πίνει σκεφτική,
νομίζω πως κοιτάζει στο μέρος μου για λίγο
θα είναι μάλλον σκέφτηκα κι εκείνη
μοναχή.

Τσιγάρο μου προσφέρει κι εγώ πάλι τ΄ανάβω
μα ο νους μου είναι έξω, και λέω "θα φανεί",
σε λίγο ξημερώνει, κι εγώ τώρα σαλτάρω,
θυμάμαι λόγια αγάπης που λέγαμε
μαζί.

Ξημέρωσε. Οι εργάτες βγαίνουν για τις δουλειές τους
κι εγώ πρέπει να φύγω, το αφεντικό σκληρό,
αυτή η κοινωνία δεν φτιάχτηκε για μένα
και ούτε για σένα φτιάχτηκε, ναι
το ομολογώ.

Τελειώνουν τα τσιγάρα και άρχισε να βρέχει
μια νύχτα Χριστουγέννων μα πέρασε που λες,
κοιτάζω και την βλέπω μονάχη της να τρέχει
"έλα από δω", μου λέει, "μας βλέπει ο χαφιές".


Ξέχασα πως δεν ήρθες και άρχισα να τρέχω
με κάποια που δεν ξέρω μα νοιώθω σιγουριά,
εσύ ποτέ δεν ήρθες μα νιώθω πως αντέχω
ξεχνάω πως θα πρέπει να πάω για δουλειά.

Σπάω τις αλυσίδες και νιώθω πως πετάω
αυτός εδώ ο κόσμος δεν έχει λογική,
οι ευαίσθητοι πεθαίνουν και ξέρω ότι πάω
σε κοινωνία άλλη, που είναι
μαγική.

Χριστούγεννα στην πόλη κι εγώ γιορτάζω μόνος
με κάποια που δεν ξέρω, μα είναι αερικό.
Το αφεντικό με βρίζει μα εγώ δεν το ακούω
τώρα έχω πλέον μάθει να διώχνω
το κακό.

Σε λίγο πάλι βράδυ, ξέρω πως θα με ψάξεις
αλλά δεν θα μπορέσεις μωρό μου να με βρεις,
δεν έχω δικαιολογία και ούτε που με νοιάζει
μόνο που βρέχει τώρα. Πρόσεχε  
μη βραχείς...

ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όσους μου λένε "σ΄ αγαπώ"...

Έρχονται μέρες που τους βλέπεις να γελάνε να σου υπόσχονται μεγάλες εποχές, αλλά μετά, έρχονται πάλι οι βροχές καθώς θα βλέπεις τις χαρές να προσπερνάνε. Έρχονται ώρες που πιστεύεις σε χαρές κάθεσαι κάτω και σκουπίζεις τον ιδρώτα, αλλά σε γέλασαν και πάλι, όπως πρώτα και συνεχίζεις να σκαλίζεις τις πληγές. Έρχονται χρόνια που δεν ξέρεις να γελάς αντέχεις όμως και παλεύεις στη ζωή σου, κάτι αγάπες ήρθαν για λίγο στην ψυχή σου, αλλά τις έχασες και τις αναζητάς. Έρχονται όνειρα που βλέπεις διαρκώς μα στο ξημέρωμα γίνονται εφιάλτες, και όλο πνίγεσαι σε ωραίες αυταπάτες, αλλά πεθαίνεις, κάθε ώρα, μοναχός. Μα όσα έρθουν θα περάσουν ευτυχώς κι ύστερα πάλι, θα ξανάρθουν και θα φύγουν, είναι ανάποδος ετούτος ο καιρός και όσα γίνονται μπορεί να ξαναγίνουν. Θα΄ρθουν μετά άλλες στιγμές μέσα στο φως που θα σκεφτόμαστε το χθες και θα γελάμε, αλλά ωστόσο θα έχει φύγει η ζωή κι όσους μου λένε "σ΄αγαπώ"... θα τους φοβάμαι.  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ...

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Περιμένω...

  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ) Ένα χρόνο μετά περιμένω να φτάσεις, ένα τρένο, φωτιά αλλά δεν θα προφτάσεις, υπουργοί και λαός δολοφόνοι και αίμα, ένα χρόνο μετά κι όλα μοιάζουν με ψέμα. Νύχτα φρίκης σαν χθες μια Ελλάδα στο χάος, "όταν φτάσω", μου λες, "θα σε πάρω μπαμπά", μα το τρένο αυτό σαν φλεγόμενος τάφος, καίει αθώες ψυχές που θα γίνουν πουλιά. Ένα χρόνο μετά δικαστές και ρουφιάνοι, ένα σύστημα σάπιο τη συγκάλυψη κάνει, οι φτωχοί να πεθαίνουν από "ανθρώπινο λάθος", να μην βγαίνει ποτέ ότι φταίει το κράτος. Ένα χρόνο μετά κι οι κραυγές δεν θα πάψουν, έχουν γίνει φωτιά τη βρωμιά θα την κάψουν, είναι όλοι μαζί σ' ένα όμορφο τρένο, όταν φτάσεις ρε 'σύ, στείλε μου... Περιμένω... (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - xrispapadakis@gmail.com  https://www.neakriti.gr/apopseis/2043392_perimeno?fbclid=IwAR3W6Wdgxgz2Jrx8RfqvZEyhyRWAjcigz4NeoqcKSf2MuJy57ZitFkf4vhY - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 ΣΤΟ neakriti.gr - Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΑΡΚ...