ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ
Χριστούγεννα κι εγώ σε ψάχνω μες στην πόλη
δεν ξέρω πού γυρίζεις και ούτε που μπορώ,
ψύχραιμα να σε ψάξω, ξέρω πως είσαι μόνη
το ξέρω, δεν σε νοιάζει, μα εγώ σε αγαπώ.
Χιονίζει, κάνει κρύο, τα μπαρ είναι γεμάτα
παρέες που γιορτάζουν, δεν είσαι πουθενά,
ανάβω ένα τσιγάρο και νοιώθω πως πεθαίνω
κοιτάζω πάλι γύρω, φοβάμαι ξαφνικά.
Στο μπαρ τα πίνω μόνος, κι οι σκέψεις μου με πνίγουν
απέναντι μια "κάπως", που πίνει σκεφτική,
νομίζω πως κοιτάζει στο μέρος μου για λίγο
θα είναι μάλλον σκέφτηκα κι εκείνη
μοναχή.
Τσιγάρο μου προσφέρει κι εγώ πάλι τ΄ανάβω
μα ο νους μου είναι έξω, και λέω "θα φανεί",
σε λίγο ξημερώνει, κι εγώ τώρα σαλτάρω,
θυμάμαι λόγια αγάπης που λέγαμε
μαζί.
Ξημέρωσε. Οι εργάτες βγαίνουν για τις δουλειές τους
κι εγώ πρέπει να φύγω, το αφεντικό σκληρό,
αυτή η κοινωνία δεν φτιάχτηκε για μένα
και ούτε για σένα φτιάχτηκε, ναι
το ομολογώ.
Τελειώνουν τα τσιγάρα και άρχισε να βρέχει
μια νύχτα Χριστουγέννων μα πέρασε που λες,
κοιτάζω και την βλέπω μονάχη της να τρέχει
"έλα από δω", μου λέει, "μας βλέπει ο χαφιές".
Ξέχασα πως δεν ήρθες και άρχισα να τρέχω
με κάποια που δεν ξέρω μα νοιώθω σιγουριά,
εσύ ποτέ δεν ήρθες μα νιώθω πως αντέχω
ξεχνάω πως θα πρέπει να πάω για δουλειά.
Σπάω τις αλυσίδες και νιώθω πως πετάω
αυτός εδώ ο κόσμος δεν έχει λογική,
οι ευαίσθητοι πεθαίνουν και ξέρω ότι πάω
σε κοινωνία άλλη, που είναι
μαγική.
Χριστούγεννα στην πόλη κι εγώ γιορτάζω μόνος
με κάποια που δεν ξέρω, μα είναι αερικό.
Το αφεντικό με βρίζει μα εγώ δεν το ακούω
τώρα έχω πλέον μάθει να διώχνω
το κακό.
Σε λίγο πάλι βράδυ, ξέρω πως θα με ψάξεις
αλλά δεν θα μπορέσεις μωρό μου να με βρεις,
δεν έχω δικαιολογία και ούτε που με νοιάζει
μόνο που βρέχει τώρα. Πρόσεχε
μη βραχείς...
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου