Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"Φωτοβολταϊκά στους σταύλους μας για να "δούμε" επιτέλους "φως"!

 

Το μεγαλύτερο μέρος των κρητικών κτηνοτρόφων, παλεύουν με γεννήτριες πετρελαίου ή δεν έχουν καθόλου ρεύμα, ακόμα και σε ορεινές περιοχές - Ο Σύνδεσμος Ελληνικής Κτηνοτροφίας διεκδικεί την ένταξη τους σε προγράμματα



Φωτοβολταϊκά στους στάβλους μέσω του προγράμματος "Εξοικονομώ" διεκδικούν οι κτηνοτρόφοι της Κρήτης, όπως λέει στη "Ν.Κρήτη" ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Ηρακλείου Ανδρέας Στρατάκης. Ο συνδικαλιστής, περιγράφει μία "κατοχική" κατάσταση ακόμα και σε ορεινές μάντρες της Κρήτης, που για πολλά χρόνια λειτουργούν χωρίς ρεύμα, χρησιμοποιώντας γεννήτριες για την στήριξη των αναγκών θέρμανσης ή και αρμέγματος (με μηχανικά μέσα) των ζώων. Όπως όμως ξεκαθαρίζει ο ίδιος, η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων, θα ωφελήσει καθοριστικά για τη μείωση του ενεργειακού κόστους και κτηνοτρόφους που έχουν ρεύμα στους στάβλους τους. Ως κάτι πολύ εύκολο όσο και εξαιρετικά σοβαρό, χαρακτηρίζει ένα τέτοιο μέτρο, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Αλέκος Στεφανάκης, αποκαλύποντας επίσης, δυνατότητες αυτάρκειας της χώρας μας ακόμα και σε σιτηρά για ζώα και ανθρώπους, αρκεί να υπάρχουν οι ανάλογες πολιτικές!

Άνισες, πολλές φορές, μάχες, δίνουν με τις καιρικές συνθήκες αλλά βεβαίως και με την ακρίβεια οι κρητικοί κτηνοτρόφοι. Όπως λέει στη "Ν.Κρήτη" σήμερα ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας Ανδρέας Στρατάκης, "εμείς ως ΣΕΚ στις 23 Φεβρουαρίου καταθέσαμε στον υπουργό με αποδέκτη και τον Πρωθυπουργό, υπόμνημα με μια σειρά αιτημάτων μας. Ένα από αυτά, είναι και η υλοποίηση επιδοτούμενων προγραμμάτων, με στόχο την εγκατάσταση κτηνοτροφικών φωτοβολταϊκών, για μια μόνιμη λύση στο πρόβλημα της ηλεκτροδότησης. Αλλά το ίδιο αίτημα το είχαμε ξαναβάλει ακόμα πιο παλιά. Και αν πάτε να επισκεφτείτε πολλές κτηνοτροφικές μονάδες της Κρήτης, θα δείτε ότι ακόμα και σήμερα - εν έτη 2022 - δεν υπάρχει ρεύμα. Και αυτό είναι σε πάρα πολλές μονάδες. Σχεδόν στο σύνολο τους στο νησί!  Δεν υπάρχει "γραμμή" της ΔΕΗ και οι άνθρωποι αναγκάζονται να δουλεύουν με γεννήτριες. Άλλοι δεν έχουν καθόλου. Επομένως, με τα φωτοβολταϊκά κάνουμε ένα σοβαρό βήμα, πρώτα και κύριο για τον εξηλεκτρισμό των εγκαταστάσεων και δεύτερον για τη μείωση του κόστους σε αυτούς που έχουν ρεύμα"...




Σύμφωνα με τον ίδιο, σε κάθε περίπτωση, η ίδια η ζωή των κτηνοτρόφων θα γίνει λιγότερο δύσκολη σε σχέση με σήμερα, δεδομένου ότι στις μονάδες τους ζουν τον περισσότερο χρόνο της ημέρας, ακόμα και σε ορεινές περιοχές. "Στην ορεινή Κρήτη, μάλιστα, υπάρχουν αρκετές μονάδες που δεν έχουν καθόλου ρεύμα", λέει ο Ανδρέας Στρατάκης, εννοώντας ότι δεν υπάρχουν ούτε γεννήτριες. "Οι άνθρωποι διαμαρτύρονται μια ζωή αλλά δεν βρίσκουν λύση"...


"Έπρεπε να έχει γίνει..."χθες"


"Εδώ και πολλά χρόνια έπρεπε να είχε γίνει αυτό", λέει από την πλευρά του για τους κρητικούς αιγοπροβατορόφους, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ, κτηνίατρος Αλέκος Στεφανάκης. "Κι αυτό διότι, πέρα από τη μείωση του ενεργειακού κόστους, που το βρίσκουμε μπροστά μας, ασφαλώς μειώνει και το ενεργειακό αποτύπωμα των παραγόμενων προϊόντων. Άρα, είναι το πρώτο βήμα, για τη διαφοροποίηση της μείωσης του ενεργειακού αποτυπώματος στις μονάδες. Επομένως, θα έπρεπε μέσα από τα σχέδια βελτίωσης, μέσα από όλες τις διαδικασίες, να είναι η πρώτη προτεραιότητα η χρηματοδότηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην κτηνοτροφία και γενικά στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Δυστυχώς, έχει καθυστερήσει"...




Στην ερώτηση της "Ν.Κ" αν αυτό το μέτρο θα ήταν πολύ δύσκολο να υλοποιηθεί, ο Αλέκος Στεφανάκης απαντάει με κατηγορηματικό τρόπο: "Είναι κάτι πάρα πολύ εύκολο και είναι μέσα στη φιλοσοφία και στη λογική και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής και όλων των άλλων αναπτυξιακών προγραμμάτων και δράσεων της Ε.Ε. Ας ελπίσουμε, ότι θα γίνει και εθνική στρατηγική"...

Ο ίδιος συνεχίζει λέγοντας ότι πέρα από το "Εξοικονομώ" υπάρχουν και άλλα προγράμματα τα οποία θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τέτοιες σημαντικές δραστηριότητες. 


"Αυτάρκεις σε σιτηρά"; 


Κι όμως ναι. Ακόμα και σε σιτηρά (που άλλωστε κάποτε ήμασταν αυτάρκεις), μπορούμε να ξαναγίνουμε αυτάρκεις, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ. "Ασφαλώς και μπορεί να αξιοποιηθεί η χώρα μας και προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά θα πρέπει να σηκωθούμε από την καφετέρια", λέει χαρακτηριστικά, απαντώντας στα σχετικά μας ερωτήματα, ο Αλέκος Στεφανάκης. "Απλά θα πρέπει οι πόροι φυσικά να μην χρηματοδοτούν το καθισιό, αλλά να χρηματοδοτούν την ίδια την παραγωγή. Πρέπει να υπάρξει εθνική στρατηγική ανάπτυξης του αγροτοκτηνοτροφικού τομέα. Της διασφάλισης της αυτάρκειας, που δυστυχώς σήμερα την έχουμε χάσει"...

Όσο για τον Μεσαρίτικο κάμπο, στο ερώτημα μας αν υπάρχουν ακόμα εκτάσεις διαθέσιμες για την σπορά και την καλλιέργεια των σιτηρών, ο γνωστός επιστήμονας είναι κατηγορηματικός: "Ασφαλώς και υπάρχουν. Ατελείωτες εκτάσεις. Αλλά στην Κρήτη, λόγω κλιματολογικών συνθηκών, δεν αξίζει τον κόπο οι κάμποι να χρησιμοποιηθούν για την καλλιέργεια σιτηρών. Κι αυτό διότι σε αυτά γίνονται εκτατικές καλλιέργειες, υπαίθριες καλλιέργειες, καλλιέργειες πρώιμων κηπευτικών με τα οποία ταΐζουμε τον κόσμο. Είναι το κλίμα που τα βοηθάει. Υπάρχουν περιοχές στην υπόλοιπη Ελλάδα, που έχουν νερά, που έχουν βροχές και ασφαλώς μπορούν να αξιοποιηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτές τις εκτάσεις θα τις αξιοποιήσουμε για την παραγωγή τροφίμων, γιατί έχουμε και τρομακτικές ανάγκες στον τουρισμό μας. Αν όμως ασχοληθούμε σωστά με την καλλιέργεια των σιτηρών, θα μπορέσουμε να καλύψουμε πλήρως τις ανάγκες μας, φυτεύοντας στον Θεσσαλικό κάμπο"...

Καταλήγοντας, ο Αλέκος Στεφανάκης μας λέει αντιθέτως ότι "σήμερα εξαρτόμαστε από τα σιτηρά της Ρωσίας και της Ουκρανίας, γιατί δεν καλλιεργείται όλος ο κάμπος. Γιατί προωθείται μέσω των κονδυλίων, η αγρανάπαυση. Θέλει μια αναθεώρηση στρατηγικής. Ο πόλεμος πια και η συνέχιση του πολέμου, που έχει στερήσει από την Ευρώπη τον σιτοβολώνα της, που είναι η Ρωσία και η Ουκρανία, ας ελπίσουμε ότι θα "ξυπνήσει" τους πάντες"... 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...