Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕΥΑΗ: Μέσος όρος της...κλεψιάς;

 


Όταν ο δημότης πληρώνει για νερό, αλλά του πουλάνε...αέρα "κοπανιστό", τότε αυτό λέγεται ή δεν λέγεται κλεψιά; Όχι γιατί... αν ο δημότης  πάρει τσάμπα το νερό, για κλεψιά θα τον κατηγορήσουν. Τι όχι;...

Έχουμε λοιπόν και λέμε. Επειδή ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΗ Γιώργος Βουρεξάκης έλεγε και ξανάλεγε χθες στους κατοίκους των Βασιλειών, ότι είναι μαθηματικός... Ένας δημότης πλήρωνε για τα τελευταία, ας πούμε τρία χρόνια, κατά μέσο όρο, 70 ευρώ τη μια χρονιά. 100 ευρώ τη δεύτερη (τραβηγμένο το νούμερο). Και...1.400 ευρώ αέρα "κοπανιστό" κυρίως και όχι τόσο σε νερό την τρίτη, δηλαδή φέτος λόγω των ογκομετρικών νέων ρολογιών. Τότε ποιος θα είναι ο μέσος όρος;

Έχουμε και λέμε...1.400 συν 100 συν 70 ίσον 1570 ευρώ. Δια του 3 για να βγει ο μέσος όρος...523,3 ευρώ! Αυτή τη..."λύση" θα δώσετε στους αδικημένους κατοίκους κύριε πρόεδρε της ΔΕΥΑΗ; 

Σαν να έρθει ένας κλέφτης στο σπίτι μας και να μας κλέψει ας πούμε 1000 ευρώ. Κι όταν εμείς θα τον ανακαλύψουμε θα μας πει..."Κάντε μου αίτηση κι εγώ θα σας δώσω πίσω τα 700 ευρώ γιατί είναι...παράνομο να σας τα δώσω όλα και να σας τα δώσω χωρίς...αίτηση"...

Όχι το γράφω αυτό, διότι χθες, το είπατε και αυτό..."Είναι παράνομο να διορθώσουμε τους λογαριασμούς μέσα από οριζόντια λύση"... Γιατί,  είναι νόμιμο να εισπράττετε για νερό και να πουλάτε αέρα;....

 

ΕΥΔΑΠ; Καμία σχέση

 

Αμ το άλλο; "Στείλαμε τα ογκομετρικά ρολόγια στην Αθήνα στην ΕΥΔΑΠ για να τα ελέγξει. Και η ΕΥΔΑΠ τα βρήκε εντάξει"... Δηλαδή...Έχουμε μια περιοχή που έχει σοβαρό πρόβλημα αέρα στο δίκτυο του νερού εδώ και δεκαετίες. Και αντί να τοποθετήσετε ρολόγια που δεν επηρεάζονται από τον αέρα, βάζετε ρολόγια που...μετράνε αέρα και νερό...Αλήθεια τώρα;

Και το άλλο...Ζητήσατε από την ΕΥΔΑΠ στην Αθήνα να τα ελέγξει...Μα η ΕΥΔΑΠ έχει συνεχή ροή νερού πάντοτε. Άρα δεν υπάρχει εκεί αέρας. 

Α και μια...λεπτομέρεια...Η ΕΥΔΑΠ τροφοδοτεί όλο το Λεκανοπέδιο της Αττικής με καθαρό, πόσιμο νερό, σε τιμές σχεδόν μηδαμινές. Οι Αθηναίοι πίνουν από τη βρύση. Δεν έχουν καν ντεπόζιτα. Σε αυτά τα ζητήματα, η ΔΕΥΑΗ προσπάθησε ποτέ να "αντιγράψει" την ΕΥΔΑΠ ή μόνο σήμερα την συμβουλεύεται αλλά χωρίς κανένα μέτρο σύγκρισης;

 

Οριζόντια λύση, τώρα

 

Επομένως, έχουν άδικο οι κάτοικοι να ζητούν εδώ και τώρα οριζόντια λύση; Δηλαδή. Σε πόσα νοικοκυριά βάλατε αυτά τα καινούργια ρολόγια; Χωρίς αίτηση εξετάζετε τους λογαριασμούς τους. Και δεν λαμβάνετε καθόλου υπόψη τον τελευταίο παραφουσκωμένο και εξωφρενικό λογαριασμό. Βγάζετε τον μέσο όρο των προηγούμενων ετών. Και δίνετε μία λύση οριζόντα και ρεαλιστική. Θα γίνει έτσι, τελικά; Μάλλον όχι...

Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...