Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η "πανδημία" των τροχαίων

 



Μέτρα ουσιαστικά, δραστικά, απόλυτα, για τα τροχαία στην Κρήτη, πότε θα πάρει η Ελληνική κυβέρνηση; Η εκάστοτε Ελληνική κυβέρνηση. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, το κράτος ασχολείται με τον κορονοϊό, αντιμετωπίζοντας τον ως "πανδημία", ως "μάστιγα", ως "νούμερο ένα πρόβλημα στη χώρα" και ναι...

Είναι ίσως όλα αυτά και κάτι παραπάνω...Αλλά...Πόσοι πεθαίνουν από κορονοϊό και πόσοι σκοτώνονται στους άθλιους δρόμους αυτής της μεγαλονήσου, με τους ακόμα πιο άθλιους, πιο απρόσεκτους, πιο επικίνδυνους οδηγούς, που σκοτώνονται ή σκοτώνουν...Και το αίμα στην άσφαλτο ρέει άφθονο... Τώρα μόνο; Μπα...Πολλά χρόνια...Δεκαετίες ολόκληρες...Και όλα αυτά τα χρόνια, πόσα "χωριά" δεν έχουν εξαφανιστεί; Πόσοι άνθρωποι, δηλαδή, δεν έχουν φύγει τόσο. Μα τόσο άδικα από τη ζωή;

Πού είναι η Πολιτεία; Πού είναι η Αστυνομία την ώρα που ο άλλος, ο θεοπάλαβος κάνει σούζες με τη μηχανή μεγάλου κυβισμού ή "πιάνει" τα 150 χιλιόμετρα την ώρα, παραβιάζοντας στοπ, προσπερνώντας έντρομους οδηγούς που σφίγγουν τα δόντια τους εκείνη τη στιγμή μην ακούσουν το "μεγάλο μπαμ"...Ή ο νεαρός και άμυαλος με το "πειραγμένο" αυτοκίνητο; Όταν γκαζώνει και δεν προλαβαίνεις να δεις ούτε τον "ίσκιο" του οχήματος, σε δρόμους που κατοικούν οικογένειες, που υπάρχουν σχολεία, που υπάρχουν καταστήματα, ποδηλάτες, παιδιά στο δρόμο που περπατούν και παίζουν. Και άντε να πάρεις να καταγγείλλεις στο "100"...το ίδιο σου κάνει...Ψέματα;

 

Έτοιμοι για φασαρία!

 

Άσε δε και το άλλο...Ακόμα και ηλικιωμένοι που δεν θα έπρεπε να πιάνουν το τιμόνι, είναι έτοιμοι για φασαρία ανά πάσα στιγμή, γιατί "έτσι κατάλαβαν" ότι "'επρεπε" να κάνεις εσύ σε μια συνάντηση μαζί τους, κάπου σε ένα σταυροδρόμι, ή σε έναν χώρο πάρκινγκ και δε συμμαζεύεται...Τους κλέβουν τις συντάξεις. Τους κλέβουν τη ζωή. Αλλά δεν μιλάνε...Κάθονται στο καφενείο και παίζουν τάβλι...Όταν όμως θεωρήσουν ότι τους πρόλαβες μια θέση πάρκινγκ που εκείνοι είχαν "καβατζώσει", είναι έτοιμοι να καβγαδίσουν στο δρόμο, σαν νεαρούδια 25 χρόνων...

Σαν τον άλλο...Στο Ατσαλένιο...Το θύμα οδηγούσε, λέει, μηχανή...Ο άλλος έβγαινε από το πάρκινγκ και παραλίγο να πέσει πάνω του...Κάτι είπε ο ένας...Κάτι είπε ο άλλος...Και ο οδηγός του αυτοκινήτου έβγαλε, λέει, το μαχαίρι και μαχαίρωσε τον οδηγό της μοτοσυκλέτας...Μα σοβαρά;

 

 

Όταν κρατάς τιμόνι...

 

Ξέρεις τι σημαίνει "κρατάω τιμόνι"; Σημαίνει "κρατάω στα χέρια μου τη ζωή μου. Και τη ζωή πολλών άλλων ανθρώπων...Εκείνων που είναι μέσα στο όχημα μου ή τον άλλο πάνω στη μηχανή μου...Και των άλλων που θα συναντηθώ μαζί τους στο δρόμο...Τους άλλους οδηγούς και τους πεζούς"...

Είναι μεγάλη, τεράστια η ευθύνη...Αλλά δυστυχώς, υπάρχουν χιλιάδες τιμόνια, στα χέρια χιλιάδων ανεύθυνων, ανεγκέφαλων, ηλίθιων ανθρώπων...Δεν πάμε καλά, με λίγα λόγια...Μα καθόλου!

 

Χ.Π.

 






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αχ βρε Κούλα...

  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ) Βρέθηκες κι εσύ στον λάθος τόπο ήσουν δυστυχώς, στη λάθος ώρα, πίστευες πως θα περάσει η μπόρα, αλλά δεν θα πέρναγε, γαμώτο... Έτρεξες, μα ήσουνα γυναίκα όπως κάθε πλάσμα που δεν έχει, δύναμη να φύγει όταν βρέχει, απ' του εφιάλτη τη φαρέτρα... Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα σε μια βρώμικη και άθλια Πατρίδα. Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα. Δεν υπάρχει πια, καμιά ελπίδα. Ποια αστυνομία και ποιο κράτος μόνο υπουργούς θα προστατεύει, όταν κάθε θύμα θα πεθαίνει, κι όλοι εμείς θα ζούμε κατά λάθος. Βρέθηκες, που λες, στον λάθος τόπο, ήσουνα κι εσύ στη λάθος χώρα, νόμιζες πως θα περάσει η μπόρα μα δεν πέρασε, ποτέ, γαμώτο.... Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα σε μια βρώμικη και άθλια Πατρίδα. Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα. Δεν υπάρχει πια, καμιά ελπίδα. (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 - xrispapadakis@gmail.com)

Μεγαλώνω....

    (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ) Μεγαλώνω μα δεν έβαλα μυαλό δεν φοβάμαι και δεν θέλω να ελπίζω, σ΄έναν κόσμο που ν΄αντέξω προσπαθώ αλλά τον βρίζω... Μεγαλώνω αλλά κάνω σαν παιδί δεν πιστεύω τους μεγάλους, δε φοβάμαι κι όταν πρέπει να σας πω ποιος  είμ' εγώ... δεν θυμάμαι... Μία μύτη βγήκε πρώτη μες στο φως, και από πίσω το μωρό να κλαψουρίζει,   καμιά φορά σαν να το βλέπω, να γελά και να με βρίζει... Κι αν μεγάλωσα δεν έβαλα μυαλό 54 κεράκια, σαν φυσήξω και δε σβήσετε στο πρώτο μου το "φου" θα σας βρίσω... Μεγαλώνω μα δεν έβαλα μυαλό μου το λένε αρκετοί "για το καλό μου", πως θα πρέπει να κοιτάω κάποιες φορές τον εαυτό μου. Να προσέχω και να βγάζω τον σκασμό όταν ο φόβος όλα γύρω θα τα λιώνει, να΄το πάλι...αυτό το άσχημο μωρό, που με μουτζώνει! (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - xrispapadakis@gmail.com - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024)

Όσους μου λένε "σ΄ αγαπώ"...

Έρχονται μέρες που τους βλέπεις να γελάνε να σου υπόσχονται μεγάλες εποχές, αλλά μετά, έρχονται πάλι οι βροχές καθώς θα βλέπεις τις χαρές να προσπερνάνε. Έρχονται ώρες που πιστεύεις σε χαρές κάθεσαι κάτω και σκουπίζεις τον ιδρώτα, αλλά σε γέλασαν και πάλι, όπως πρώτα και συνεχίζεις να σκαλίζεις τις πληγές. Έρχονται χρόνια που δεν ξέρεις να γελάς αντέχεις όμως και παλεύεις στη ζωή σου, κάτι αγάπες ήρθαν για λίγο στην ψυχή σου, αλλά τις έχασες και τις αναζητάς. Έρχονται όνειρα που βλέπεις διαρκώς μα στο ξημέρωμα γίνονται εφιάλτες, και όλο πνίγεσαι σε ωραίες αυταπάτες, αλλά πεθαίνεις, κάθε ώρα, μοναχός. Μα όσα έρθουν θα περάσουν ευτυχώς κι ύστερα πάλι, θα ξανάρθουν και θα φύγουν, είναι ανάποδος ετούτος ο καιρός και όσα γίνονται μπορεί να ξαναγίνουν. Θα΄ρθουν μετά άλλες στιγμές μέσα στο φως που θα σκεφτόμαστε το χθες και θα γελάμε, αλλά ωστόσο θα έχει φύγει η ζωή κι όσους μου λένε "σ΄αγαπώ"... θα τους φοβάμαι.  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ...