Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει...ανατρέπεται!

 


(ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ "ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ")

 

Πλαστικές απολαύσεις,
χημικά και σκουλίκια,
καυσαέρια, ορμόνες,
βιταμίνες και στρες,

δακρυγόνα και σφαίρες
για την κάθε αλήθεια,
εξουσίες χτυπάνε
και παντού ο χαφιές.

Χρωστικές για την πείνα
και ποτά νοθευμένα,
δηλητήρια σε δόσεις
διαφημίσεις...χαμός,

φονικά και ληστείες
και παιδιά σκοτωμένα,
στις ειδήσεις τα βλέπεις
κάνεις ζάπινγκ και τρως.  


Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει
ανατρέπεται...
Αυτό το σύστημα δεν φτιάχνει
το γκρεμίζεις...
 

Αυτή η ζωή που ονειρευόμαστε                    
δεν έρχεται...                                                                   
Την κοινωνία που ονειρεύεσαι
τη χτίζεις.                                                                                                                                                                                                                                                                           

Σπάσε λοιπόν την αλυσίδα
που σου φτιάξανε,
δείξε τα δόντια σου στον φόβο
και αντιστάσου,

φτύσε τους όλους για όσα σου΄παν
και σου τάξανε,
και γίνε δρόμος
να περάσουν τα παιδιά σου.

Εκπομπές λάιφ στάιλ
και ειδήσεις σκουπίδια,  
χορηγοί, διαφημίσεις,
συμμορίες παντού,

στο κεφάλι σου μπαίνουν
και σου βάζουν μια βίδα,
να βιδώνουν τη σκέψη
για να είσαι "αλλού".

Ν΄ αγοράζεις με δόσεις
κινητά και σαβούρα,
προσφορές με κονσέρβες βαλβολίνες
σωρό,

να΄χεις πάντα στα μάτια
μια μεγάλη θολούρα,
να σου λένε "προχώρα" και να λες
"δε μπορώ"!
 
Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει
ανατρέπεται...
Αυτό το σύστημα δεν φτιάχνει
το γκρεμίζεις...
 

Αυτή η ζωή που ονειρευόμαστε                    
δεν έρχεται...                                                                   
Την κοινωνία που ονειρεύεσαι
τη χτίζεις.                                                                                                                                                                                                                                                                           

Σπάσε λοιπόν την αλυσίδα
που σου φτιάξανε,
δείξε τα δόντια σου στον φόβο
και αντιστάσου,

φτύσε τους όλους για όσα σου΄παν
και σου τάξανε,
και γίνε δρόμος
να περάσουν τα παιδιά σου.

Διακοπές για τους λίγους
και για μας διαφημίσεις,
στη δουλειά σου να λιώνεις
μα παντού να χρωστάς,

να σου λένε "ποτέ για όλα αυτά
μη μιλήσεις,
γιατί έχεις μαλάκα ένα πιάτο
να φας"!

Να πληρώνεις τα πάντα
κι ας τα έχεις πληρώσει,
μια ζωή να πληρώνεις
μα να ζεις τη μισή,

σου μιλούν για επενδύσεις
και σε έχουν ναρκώσει,
να κοιμάσαι την ώρα που πουλούν
το ΕΣΥ.


Αυτός ο κόσμος δεν αλλάζει
ανατρέπεται...
Αυτό το σύστημα δεν φτιάχνει
το γκρεμίζεις...

Αυτή η ζωή που ονειρευόμαστε                    
δεν έρχεται...                                                                   
Την κοινωνία που ονειρεύεσαι
τη χτίζεις.                                                                                                                                                                                                                                                                           

Σπάσε λοιπόν την αλυσίδα
που σου φτιάξανε,
δείξε τα δόντια σου στον φόβο
και αντιστάσου,

φτύσε τους όλους για όσα σου΄παν
και σου τάξανε,
και γίνε δρόμος
να περάσουν τα παιδιά σου.
Ναι γίνε δρόμος να περάσουν....τα όνειρα σου!!!  

(ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ  ΔΕΥΤΕΡΑ 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024 - xrispapadakis@gmail.com)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Τα παιδιά που δε θα φτάσουν...

    (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)   Ένα πενηντα εφτά για πάντα θα στοιχειώνει τα όνειρα σας, θα κοιμάστε, θα μασάτε, μα θα βρίσκεται μπροστά σας. Θα γλεντάτε, θα γελάτε, δεξιώσεις και βιλάρες, μα θα βρίσκεται μπροστά σας να το ξέρετε,  φαμφάρες. Θα υπογράφετε εγκυκλίους, θα ψηφίζετε και νόμους, τους φτωχούς θα κυνηγάτε και θα βγάζετε και λόγους. Θα προσφέρετε τα πάντα γη και ύδωρ στους λεφτάδες, μα θα βρίσκετε μπροστά σας των θυμάτων τις μανάδες. Ένα τρένο, κάποια νύχτα στην κοιλάδα των Τεμπών, θα στοιχειώνει τα όνειρα σας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είσαι υπουργός μεγάλος. Έχεις χρήμα. Και λοιπόν; Θα σε κυνηγούν για πάντα τα παιδιά που δε θα φτάσουν! Πενηντα εφτά ψυχές  σας κοιτούν όταν μιλάτε, όταν είστε διακοπές όταν βγαίνετε να φάτε. Όταν λέτε πως για όλα "ήταν ανθρώπινο το λάθος", όταν κάνετε γαργάρα πως απέτυχε το κράτος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν τα παιδιά θα ταξιδεύουν, τα παιδικά δωμάτια τους πάντα θα τα  περιμένουν. Στα στιχάκια που γραφτήκαν και...