Τα παιδιά που δε θα φτάσουν...

 

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)

 Ένα πενηντα εφτά για πάντα
θα στοιχειώνει τα όνειρα σας,
θα κοιμάστε, θα μασάτε,
μα θα βρίσκεται μπροστά σας.

Θα γλεντάτε, θα γελάτε,
δεξιώσεις και βιλάρες,
μα θα βρίσκεται μπροστά σας
να το ξέρετε,  φαμφάρες.

Θα υπογράφετε εγκυκλίους,
θα ψηφίζετε και νόμους,
τους φτωχούς θα κυνηγάτε
και θα βγάζετε και λόγους.

Θα προσφέρετε τα πάντα
γη και ύδωρ στους λεφτάδες,
μα θα βρίσκετε μπροστά σας
των θυμάτων τις μανάδες.

Ένα τρένο, κάποια νύχτα
στην κοιλάδα των Τεμπών,
θα στοιχειώνει τα όνειρα σας
όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Είσαι υπουργός μεγάλος.
Έχεις χρήμα. Και λοιπόν;
Θα σε κυνηγούν για πάντα
τα παιδιά που δε θα φτάσουν!

Πενηντα εφτά ψυχές  σας κοιτούν
όταν μιλάτε,
όταν είστε διακοπές
όταν βγαίνετε να φάτε.

Όταν λέτε πως για όλα
"ήταν ανθρώπινο το λάθος",
όταν κάνετε γαργάρα πως απέτυχε
το κράτος.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
τα παιδιά θα ταξιδεύουν,
τα παιδικά δωμάτια τους
πάντα θα τα  περιμένουν.

Στα στιχάκια που γραφτήκαν
και στις τελευταίες φράσεις,
θα θυμόμαστε για πάντα
"πάρε με, όταν θα φτάσεις"...

Ένα τρένο, κάποια νύχτα
στην κοιλάδα των Τεμπών,
θα στοιχειώνει τα όνειρα σας
όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Είσαι υπουργός μεγάλος.
Έχεις χρήμα. Και λοιπόν;
Θα σε κυνηγούν για πάντα
τα παιδιά που δε θα φτάσουν! 

(ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - xrispapadakis@gmail.com - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΥΣΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024)