Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

"ΝΤΟΜΙΝΟ" Κυβέρνηση κατά... "πλουτοκρατίας"...



«Αν μειώσουμε με οριζόντια μέτρα τη φορολογία στα καύσιμα, θα επωφεληθούν και εκείνοι που δεν έχουν τέτοια ανάγκη, γιατί ανήκουν στα υψηλότερα οικονομικά στρώματα»... Το λένε... Ναι! Το λένε με κάθε ευκαιρία τα στελέχη της κυβέρνησης της Ν.Δ.! Έχει μια βάση; Τι λέτε;
Εγώ θα το πάω λίγο πιο πέρα... Σαν να μας λένε οι "άριστοι" της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που έχουν άλλωστε κάνει σπουδές στο... κάθε "Χάρβαρντ" και ως εκ τούτου ξέρουν "καλύτερα" από εμάς... πως, «αν μειώσω τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στη βενζίνη, στο πετρέλαιο κίνησης και στο πετρέλαιο θέρμανσης, θα βοηθήσω τον κάθε φουκαρά Έλληνα πολίτη να μειώσει το κόστος των μετακινήσεών του, να τροφοδοτήσει και τον λέβητά του για να μην ξαναπαγώσει και του χρόνου το κοκκαλάκι του»... Ναι... Ως εδώ καλά... Μα υπάρχει και συνέχεια... «Ξέρετε όμως; Αν το κάνω αυτό ως κράτος, θα βοηθήσω και τον κάτοικο της Εκάλης και του Κολωνακίου... Και συνεπώς είναι... άδικο να το κάνω, γιατί ο πλούσιος θα κερδίσει από το οριζόντιο μέτρο, χωρίς να... έχει ανάγκη»!

«Ας κλέβω μόνο εγώ»

Ξέρετε όμως; Άπαντες στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, στον τομέα των καυσίμων καταγγέλλουν το κράτος ότι είναι στυγνός "φοροληστής" σε βάρος του λαού μας... Κι εδώ υπάρχει, νομίζω, μια εξήγηση, που επιβεβαιώνει αυτόν τον χαρακτηρισμό... Αυτή η εξήγηση πηγάζει από το γεγονός ότι, στην τιμή που πληρώνουμε ως καταναλωτές τα καύσιμα, οι φόροι του κράτους (ΦΠΑ και ΕΦΚ) ανέρχονται γύρω στο... 65%! Επομένως, για κάθε ευρώ που πληρώνουμε, τα 60 με 65 λεπτά είναι... φόροι στο... αθάνατο ελληνικό κράτος! Και κατά τα λοιπά, βγαίνουν οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης και μας λένε, ούτε λίγο ούτε πολύ, «δε μειώνω τον ΕΦΚ γιατί θέλω να χτυπήσω την... πλουτοκρατία, συνεχίζοντας ως κράτος να κλέβω τον κοσμάκη, μέσα από την πολιτική των φόρων»...

«Κλέβω ως κράτος... οριζόντια»

Και ενώ η κυβέρνηση λέει πως αν μείωνε τους φόρους θα έπαιρνε ένα οριζόντιο μέτρο που θα ωφελούσε και τους πλούσιους, την ίδια ώρα σαν να ομολογεί... «κανένα πρόβλημα που η επιβολή των φόρων είναι ένα οριζόντιο μέτρο που πλήττει και τους φτωχούς»... Και μάλιστα, σε τούτη την περίπτωση, ο πλούσιος πληρώνει τη βενζίνη χωρίς να προβληματίζεται, σε αντίθεση με τον φτωχό, που, για να πληρώσει τη βενζίνη, μειώνει το φαγητό στο τραπέζι της φαμίλιας του...

 

 Όχι άλλα έργα!

Μα... φυσικά... Φυσικά... Άμα δεν πληρώνουμε τους φόρους μας, πώς θα θέλουμε από το κράτος να κάνει έργα; Σχολεία... Δρόμους... Νοσοκομεία... Για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν υγεία... Όλα αυτά, για να γίνουν, χρειάζεται να πληρώνουμε τους φόρους μας... Και μη μου πείτε πως δε βλέπετε να γίνονται έργα... Στο τέλος, αντί για το θρυλικό «όχι άλλο κάρβουνο», θα φωνάζουμε στους δρόμους... «όχι άλλα έργα»!


Χ.Π.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...