Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ελλείψεις ζωοτροφών στην Ελλάδα, έχουν αρχίσει ήδη και να γίνονται ορατές και στην Κρήτη!

 

Ορατός ο κίνδυνος να μείνουν από ζωοτροφές τα ζώα μας κι εμείς από ψωμί

 

 

 

Χωρίς ζωοτροφές κινδυνεύει να μείνει η Κρήτη, αφού δεν υπάρχει "φως" στις εισαγωγές πρώτων υλών από την Ουκρανία, η οποία απαγόρευσε τις εξαγωγές των σιτηρών. Ήδη τα περιθώρια στενεύουν ιδιαίτερα για πτηνοτροφία, βοοτροφία, κουνέλια και χοιροτροφία στην Ελλάδα, ενώ μέχρι στιγμής κάπως "σώζει" την κατάσταση της κρητικής αιγοπροβατοτροφίας, η εναλλακτική λύση των βοσκοτόπων. Αλλά και αυτή δεν είναι η καλύτερη λύση, όπως εξηγεί στη "Ν.Κρήτη", ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ, κτηνίατρος Αλέκος Στεφανάκης. Απευθυνόμενος σε όλους τους κτηνοτρόφους στο νησί μας, τους καλεί όσο μπορούν να φανούν ψύχραιμοι και να κάνουν υπομονή, ενώ εκφράζει και την προσωπική του ανησυχία, για το ενδεχόμενο εκτός από τις ελλείψεις στη διατροφή των ζώων, να αντιμετωπίσουμε κι εμείς τις ελλείψεις σε ψωμί για τις ανάγκες του ανθρώπου!

"Η Ελλάδα σαν χώρα δεν έχει ιδιαίτερα αποθέματα, γιατί στην ουσία το δικό μας έδαφος που είναι πολύ καλής ποιότητας το προκρίνουμε για τις ανάγκες της βιομηχανίας των τροφίμων. Άρα η Ελλάδα για την κτηνοτροφία της, χρησιμοποιεί εισαγόμενα καλαμπόκια, τα οποία στην πλειοψηφία του προέρχονται από την περιοχή της Ουκρανίας και της Ρωσίας",  λέει χαρακτηριστικά στη "Ν.Κρήτη" ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ Αλέκος Στεφανάκης.

"Σήμερα γίνεται μία τεράστια προσπάθεια να μην μείνει η ζωική παραγωγή από δημητριακά. Ο κίνδυνος να μείνουμε από ψωμί εμείς και από δημητριακά η κτηνοτροφία είναι ορατότατος. Και να ξεκαθαρίσουμε ότι στην Κρήτη δεν υπάρχει έλλειψη με την έννοια της έλλειψης. Αλλά υπάρχουν εφιαλτικές απαιτήσεις προκειμένου να φορτωθεί το καράβι με καλαμπόκι από την Ουκρανία. Δηλαδή μιλάμε για τιμές 370 ευρώ ο τόνος στο καράβι, από περίπου 270 ευρώ που αγοράζαμε τον τόνο πριν από τον πόλεμο",  αποκαλύπτει στην εφημερίδα μας ο κ. Στεφανάκης.

Στο σημείο αυτό, επισημαίνει ότι "δεν υπάρχει επάρκεια. Δηλαδή, δεν υπάρχει περίπτωση να σηκώσει κάποιος το τηλέφωνο και να του πεις "θέλω ένα καράβι καλαμπόκι" και να σου πει "ναι αμέσως"...Διότι, δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή τα καλαμπόκια για να φορτωθεί το καράβι. Και όταν η βιομηχανία της Κρήτης το βρει, οι τιμές είναι εφιαλτικές"...

Εξάλλου, όπως χαρακτηριστικά μας λέει, "έτσι κι αλλιώς από πριν τον πόλεμο οι τιμές ήταν απαγορευτικές με βάση τις τιμές που πληρώνονται τα προϊόντα στον παραγωγό"... 


Στην αιγοπροβατοτροφία της Κρήτης


Πάντως, σε ό,τι αφορά την αιγοπροβατοτροφία της Κρήτης, ο Αλέκος Στεφανάκης επισημαίνει: "Είναι η πιο ανεξάρτητη. Αν κάποια στιγμή υπάρξει έλλειψη, απλά δεν θα ταΐσουν οι κτηνοτρόφοι. Απλά θα πέσει το βάρος στους βοσκοτόπους. Ασφαλώς, θα κοπεί η παραγωγή και θα πάμε μόνο σε ανάγκες συντήρησης των ζώων. Αλλά τότε το γάλα θα πει "χαιρετίσματα". Τα βάρη των αρνιών θα πουν "χαιρετίσματα". Και θα αρχίσει να μην κλείνει ο κύκλος"...

Αντιθέτως, όπως λέει ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ, "ο μεγάλος εφιάλτης είναι στην κτηνοτροφία εκτός εδάφους. Και εννοώ κοτόπουλα, κότες αβγοπαραγωγής, κουνέλια, χοιρινά. Εκεί, η κατάσταση είναι εφιαλτική. Δηλαδή,για παράδειγμα, έχεις έναν θάλαμο και έχει 30.000 κότες. Θα ανοίξεις τις πόρτες; Να πάνε πού; Και ξαφνικά θα φτάσουμε στο σημείο να μην έχουμε ούτε αβγό. Και ήδη, τώρα που μιλάμε, είναι δυσεύρετο. Μην κοιτάζετε που στην Κρήτη έχουμε μερικές υπέροχες δουλειές αβγοπαραγωγής και μαζί με τα οικόσιτα εξασφαλίζουμε την επάρκεια μας. Στην υπόλοιπη Ελλάδα και παγκόσμια υπάρχουν ελλείψεις"...

Στο μεταξύ, όπως τονίζει επίσης, "οι χοιροπαραγωγικές χώρες μειώνουν τους πληθυσμούς των ζώων τους και τα χοιρινά δεν έχουν πάρει καθόλου αύξηση στην τιμή. Έτσι όμως "σκοτώνουν" τα ελλειμματικά ζώα. Και έχουμε δραματικές μειώσεις του ζωικού κεφαλαίου. Φανταστείτε ότι οι χώρες που παράγουν κοτόπουλα και χοιρινά έκαναν εξαγωγές στη Ρωσία. Και έκαναν εξαγωγές και στην Κίνα. Αυτή τη στιγμή όμως η Κίνα, αναπτύσσει την κτηνοτροφία της με τρομακτικούς ρυθμούς κι εμείς είμαστε απλοί θεατές. Και η Ρωσία θα προσπαθήσει να καλύψει τις ανάγκες της εκ των ενόντων. Να φάνε το καλαμπόκι τους πιθανά και πάει λέγοντας"...

Απευθυνόμενος στους αιγοπροβατοτρόφους της Κρήτης, ο Αλέκος Στεφανάκης λέει: "Θα κάνουν υπομονή και σταθερά βήματα και θα δείξουν ψυχραιμία, όση δεν έχουν δείξει ποτέ"...

Στο μεταξύ και με τα βοσκοτόπια υπάρχει πρόβλημα, όπως λέει, αφού λόγω του βαρύ χειμώνα δεν έχει το χόρτο μεγαλώσει. "Υπάρχει πρόβλημα. Θέλει σωστή διαχείριση. Δεν θέλει σπατάλη. Και δεν θέλει λάθη στη διατροφή των ζώων"...

Καταλήγοντας, ο πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ λέει ότι "ήδη σε μία μέρα το κόστος των ζωοτροφών αυξήθηκε κατά 10% και έχει αυξηθεί κατά 35% σε σχέση με πριν τον πόλεμο. Σε σχέση με τις τιμές των ζωοτροφών το γάλα έπρεπε να πληρώνεται στα 1,30 ευρώ το κιλό και το αιγοπρόβιο κρέας όχι κάτω από 7 ευρώ το κιλό. Και όχι για να έχουν κέρδος οι παραγωγοί. Αλλά απλά για να μην έχουν ζημιά"...


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...