Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Τι το 'θελες το αρνί, Μιχαλάκη»!...Δεν θα το πούμε εμείς ποτέ, χάρη...στον Μητσοτάκη...

 


«Τι είναι ο άνθρωπος... Τι το 'θελες το αρνί, Μιχαλάκη μου»!... Είναι λόγια που εμείς ως κάτοικοι αυτής εδώ της χώρας δεν πρόκειται ποτέ να τα πούμε για έναν δικό μας άνθρωπο που "έσκασε" απ' το πολύ... αρνί!
Γι' αυτό σου λέω... «Τι είναι ο άνθρωπος... Τι το 'θελες το αρνί, Μιχαλάκη μου»... Μπορεί να τα έλεγε η καημένη η γυναικούλα του υπαλληλάκου στο "υπουργείο" (από την ταινία "Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα"), που μάλιστα χάρη στο... "αρνί" μπόρεσε ο "Αντωνάκης" (Γιώργος Κωνσταντίνου) και πήρε εκείνη την προαγωγούλα, τοποθετούμενος εις την θέσιν του... μακαρίτη Μιχαλάκη, όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει φροντίσει για μας, στην Ελλάδα του 2022, να μη σκάσουμε ποτέ από αρνί!
Και δεν είναι μόνο ότι μπορεί να φάμε μεγάλη ποσότητα και να πάμε αδιάβαστοι στον άλλο κόσμο να βρούμε τον... Μιχαλάκη. Εδώ υπάρχει και η χοληστερίνη... Ρωτήστε και κανένα καρδιολόγο να σας το πει... 
 

 
 
Γι' αυτό σου λέω... Ευχαριστούμε τον πρωθυπουργό της χώρας, Κυριάκο Μητσοτάκη, γιατί δε μας άφησε περιθώρια φέτος να αγοράσουμε ολόκληρο αρνί για το νοικοκυριό μας... Και μην ακούτε... Εκείνοι που το έκαναν είναι γιατί έχουν τόσους καλεσμένους για την αυριανή ημέρα, της Κυριακής του Πάσχα, που δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς... Αλλά έτσι δεν κινδυνεύουν να πάθουν κάτι... Διότι, ποιος θα πρωτοφάει; Δεν έχουνε λοιπόν ούτε εκείνοι πρόβλημα... 
 

 

«Πω, πω φούσκωμα»!...

«Πω, πω φούσκωμα! Μήπως το αρνάκι σάς έπεσε βαρύ;
Τι κάνεις για να μην πέσουν βαριά το αρνάκι, το κατσικάκι κι όλα τα συνοδευτικά τους;». Τυχαία βρήκα τους τίτλους αυτούς στο... "έγκυρο" διαδίκτυο... Έτος δημοσίευσης; Πάσχα 2014... Ναι, καλά διαβάσατε!... Ακόμα και τότε, έβλεπες πού και πού συμβουλές «τι να κάνουμε όταν φάμε πολύ το Πάσχα και φουσκώσουμε»...
Σήμερα, όμως, η κατάσταση είναι πολύ απλούστερη... Διότι η ελληνική κυβέρνηση θες, ο πόλεμος θες, τα αρπαχτικά στον παγκόσμιο τομέα της ενέργειας θες... μας έχουν βρει τη λύση... «12, 13, 14, 15 και 16 ευρώ το κιλό το αρνάκι... Τι το θες; Τρως λιγότερο και συμπληρώνεις το τραπέζι σου με... μαρουλάκια».
Τους ευχαριστούμε πραγματικά και τους ευχόμαστε Καλό Πάσχα...

Υπάρχουν και οι "τυχεροί"

Όσο για εκείνους τους "τυχερούς" που πάντα έτρωγαν και εξακολουθούν να τρώνε με... δέκα μασέλες (ας μη γίνουμε κακοί), ας τους αφιερώσουμε τις κάτωθι συμβουλές...
«Το κόλπο για να μη φάτε πολύ το ξέρετε... Χρησιμοποιήστε μαχαίρι και πιρούνι, κόψτε το φαγητό σας σε μικρά κομμάτια και μασήστε αργά κάθε μπουκιά σας. Έτσι τρώτε λιγότερο, απολαμβάνετε περισσότερο και αντιλαμβάνεστε έγκαιρα ότι χορτάσατε και πρέπει να σταματήσετε»... Τι... Όχι;...
 

 

Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...