Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τι ωραία που... τα λέτε, κύριε υπουργέ...

 

«Θα βγει κερδισμένος ο πρωτογενής τομέας όταν ξεπεραστεί η κρίση»... Μα, τι ωραία που τα λέτε, κύριε υπουργέ... Στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Γιώργο Γεωργαντά, αναφέρομαι. Που από το προσυνέδριο της Ν.Δ. στο Ηράκλειο εξέφρασε, λέει, την πεποίθηση ότι ο πρωτογενής τομέας θα βγει κερδισμένος όταν ξεπεραστεί η κρίση που αντιμετωπίζει τώρα.
«Ο πρωτογενής τομέας είναι ο μόνος τομέας στη χώρα που έχει λάβει ειδική ενίσχυση από την κυβέρνηση με στοχευμένες δράσεις από εθνικούς πόρους. Αναμένουμε το επόμενο διάστημα και ευρωπαϊκές δράσεις που θα βοηθήσουν πραγματικά την πολύ δύσκολη αυτή συγκυρία, η οποία κατά βάση έχει ως θύματα τους κτηνοτρόφους».
Και για να μη νομίζετε ότι ο υπουργός ήτανε μόνο... λόγια, δεν παρέλειψε να μιλήσει και για τα χθεσινά 50 εκατομμύρια ευρώ, που ήταν να καταβληθούν στους κτηνοτρόφους ολόκληρης της χώρας... Πόσα, δηλαδή, ανά άτομο; 100; 150; Ή... 200 ευρώ, κύριε υπουργέ;
Πάντως, σημείωσε ότι σήμερα Μεγάλη Τρίτη και αύριο Μεγάλη Τετάρτη θα καταβληθούν 101 εκατ. ευρώ από τις συνδεδεμένες ενισχύσεις που θα δίδονταν στο τέλος Μαΐου για το γάλα και για το βόειο κρέας.

Ευχαριστούμε τις Βρυξέλλες

Όχι... Μάλλον δε θυμήθηκε ο Γιώργος Γεωργαντάς να... ευχαριστήσει τις Βρυξέλλες στο σημείο αυτό, που δέχτηκαν τα χρήματα της ΚΑΠ από τις συνδεδεμένες ενισχύσεις να μοιραστούν νωρίτερα... Μέγα επίτευγμα της... ελληνικής κυβέρνησης αυτό... ε;
Και φυσικά, τα "μπλα, μπλα" των υπουργών δε θα μπορούσαν να "σταθούν" χωρίς αυτό το... ωραίο που λένε καμιά φορά, πως «ο πρωτογενής τομέας είναι η "ραχοκοκαλιά" της περιφέρειας»... Ναι... το είπε αυτό και ο εν λόγω υπουργός, εξηγώντας ότι ευθύνη της κάθε κυβέρνησης είναι «να δημιουργήσει εκείνες τις υποδομές, αλλά και εκείνο το πλαίσιο, με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε ο μόχθος και ο κόπος του Έλληνα αγρότη πραγματικά με δίκαιο τρόπο να του επιστρέψει αυτά που του αναλογούν»... Μα τι ωραία που τα λέτε, λοιπόν, κύριε υπουργέ... Πείτε κι άλλα... Πείτε κι άλλα...

"Αχάριστοι" οι Θεσσαλοί αγρότες

Τώρα, βέβαια, από την άλλη, δεν ξέρω τι είναι αυτά που λένε οι Θεσσαλοί αγρότες... «Με άδεια ρεζερβουάρ δε γίνεται επάρκεια τροφίμων», λένε χαρακτηριστικά... Στο φουλ δουλεύουν, λέει, αυτές τις μέρες τα τρακτέρ τους οι αγρότες. Τώρα σπέρνουν βαμβάκι... Μετά θα πάνε στο καλαμπόκι... Αλλά τους απασχολεί η τσιμπημένη τιμή του diesel κίνησης. Ελάτε τώρα... Δεν ακούσατε τον κύριο υπουργό; Μην είστε... υπερβολικοί... «Όταν θα περάσει ετούτη η κρίση, θα συνειδητοποιήσουν οι αγρότες πως ο πρωτογενής τομέας θα βγει κερδισμένος»...
Γι' αυτό σας λέω... Μην είστε ούτε υπερβολικοί, ούτε βιαστικοί ούτε... αχάριστοι...

Χ.Π.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...