Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Υπουργείο Αγροτικής Καταστροφής & Ατροφίας»!..

 



«Το τέλος της κτηνοτροφίας έχει ονοματεπώνυμο: Νέα Δημοκρατία και Κυριάκος Μητσοτάκης»... Τάδε έφη Κτηνοτροφικός Σύλλογος Τυρνάβου...

Μάλιστα, στη χθεσινή του ανακοίνωση, ο Σύλλογος ξεκαθαρίζει πως... «αν δε στηριχτούν άμεσα οι κτηνοτρόφοι, τότε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θα πρέπει να μετονομαστεί σε υπουργείο Αγροτικής Καταστροφής και Ατροφίας»!
Ο Σύλλογος εξαπέλυσε χθες σφοδρή επίθεση προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της Ν.Δ., φυσικά. Πολύ εύστοχος ο σχολιασμός αυτός, νομίζω.
Τώρα, βέβαια, επειδή παίζουμε και λίγο με τις λέξεις, θα έκανε και η στήλη τις προτάσεις της για μετονομασία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων...

Πώς αλλιώς να το λέγαμε...

Αναλυτικότερα, αυτό το υπουργείο του Γιώργου Γεωργαντά θα μπορούσε πιο σωστά ακόμη να λεγόταν... "υπουργείο Αγροτικής Υποανάπτυξης και Πείνας" αντί για "υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων". Ή, μάλλον, "υπουργείο Αντιαγροτικής Ανασφάλειας και Εξαθλίωσης"... Τι... Όχι;

Ναι, αλλά γιατί το λένε έτσι;

Αλλά ας... σοβαρευτούμε... Το υπουργείο αυτό, κάποτε, λεγόταν "υπουργείο Γεωργίας"... Και, όταν λέω κάποτε, αναφέρομαι στο διάστημα μέχρι και το όχι και τόσο μακρινό 2004, όταν τη σκυτάλη της εξουσίας έπαιρνε από τον Κώστα Σημίτη ο Κώστας Καραμανλής... Ήταν τότε που η Νέα Δημοκρατία, μετά από πολλά χρόνια απουσίας της από τα έδρανα της εξουσίας στη χώρα μας (θυμίζω πως η παράταξη είχε να κυβερνήσει τη χώρα από το 1993 με τον αείμνηστο Κώστα Μητσοτάκη για πρωθυπουργό), κέρδιζε τις εκλογές του 2004 και έκανε "σημαία" της την περίφημη "ανασυγκρότηση του κράτους"...
Τότε, λοιπόν, το υπουργείο Γεωργίας μετονομάζεται σε υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Κι εγώ διερωτώμαι... Γιατί μετονομάστηκε έτσι; Δηλαδή, θέλω να πω, πότε είδαμε από το περίφημο αυτό υπουργείο να λαμβάνει αποφάσεις πραγματικής αγροτικής ανάπτυξης αλλά και τροφίμων; Εμείς αυτό που βλέπουμε διαχρονικά είναι να αναλώνεται το υπουργείο αυτό (είτε με ΠΑΣΟΚ, είτε με Ν.Δ., είτε με τις μετέπειτα συγκυβερνήσεις τους) στις χρονικές καταβολές των επιδοτήσεων και των αποζημιώσεων και στις περικοπές αυτών...
Άσε δε που, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα έβαζαν ως υπουργούς πολιτικούς άσχετους γύρω από αγροτικά θέματα...
Εξαιρούνται ελάχιστοι, όπως ο δασολόγος Βαγγέλης Αποστόλου (της "Πρώτης φοράς Αριστερά"), που όμως τα έκανε "μαντάρα", και ο Σταύρος Αραχωβίτης στη συνέχεια, που τοποθετήθηκε πολύ αργά σε αυτή τη θέση, αν και ήταν, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετικός...


Ανακυκλώνουν τη "φτώχια"

Υπουργός και υφυπουργός, την ώρα που οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι καταστρέφονται, βγαίνουν και απλά... ανακυκλώνουν τη "φτώχια" μοιράζοντας τα ίδια ψίχουλα που είχαν ξαναμοιράσει, για να τα... ξαναμοιράσουν στη συνέχεια και πάει λέγοντας... Τι κάνουν οι συνδικαλιστές των αγροτών, λοιπόν; Καλά... ευχαριστώ...
 
Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...