Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Φόρους δεν πληρώνουμε;


 

Σχολεία για τα παιδιά μας...Σε ποια κατάσταση βρίσκονται πολλά από αυτά; Χθες αποκαλύψαμε εικόνες ντροπής από το Δημοτικό Σχολείο της Φορτέτσας. Και δεν είναι και από...τα χειρότερα σχολεία, λέει, σε ό,τι αφορά τις τουαλέτες...

Αλλά εγώ θα επιμείνω... Φόρους δεν πληρώνουμε; Και είναι και από τους υψηλότερους στην Ευρώπη; Ε τότε;...

Δρόμους, έχουμε; Τι δρόμους έχουμε στο Ηράκλειο; Στα χωριά μας. Στα Δημοτικά Διαμερίσματα. Τους λες δρόμους; Εντάξει, μπορεί να τους έχουν χαρακτηρίσει "λεωφόρους", "οδούς", "κεντρικούς", "αγροτική οδοποιΐα (χαχαχα)" και πάει λέγοντας...Αλλά στην πραγματικότητα, τι δρόμοι είναι; Επικίνδυνοι. Με λακκούβες. Με κακές, ανάποδες κλίσεις. Με ένα σωρό "μπουρδολογίες"... Λες για παράδειγμα, "εδώ τρέχουν. Έχουν σκοτωθεί άνθρωποι. Κάνουν κόντρες τα βλαμμένα...Βάλτε σαμαράκια...Μην σκοτωθούν άλλοι...Μην τραυματιστούν άλλοι"...

Και σου απαντούν..."Μα αφού περνάει λεωφορείο, απαγορεύονται τα σαμαράκια"... Και κάποια στιγμή, έρχονται και σου τοποθετούν κάτι φωτάκια που σχηματίζουν ένα βέλος...(Ορίστε); Αλήθεια...Αυτά γιατί δεν απαγορεύονται σε δρόμο που περνάει λεωφορείο; Και τέλος πάντων...Αυτά τα "κέρατα" σε τι ακριβώς εξυπηρετούν; Ίσα ίσα που προκαλούν φθορές στις αναρτήσεις και στα ελαστικά των οχημάτων...Μάλιστα, ενώ δεν εμποδίζουν την κυκλοφορία, μπορεί να προκαλέσουν και κάποιο τροχαίο περιστατικό, σε ένα μηχανάκι που θα περάσει από πάνω τους...

 

Κόντρες, προσπεράσεις, "ρώσικη ρουλέτα"

 

Όσο για τα μηχανάκια και κάτι "φευγάτους" με πειραγμένα αυτοκινητάκια...Κατεβαίνεις το πρωί με το παιδί στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση το σχολείο και βλέπεις μηχανάκι νεαρών που 200% είναι ανήλικα, με το συνεπιβάτη να μην φοράει κράνος και να σου κάνει προσπέραση στην Ούλαφ Πάλμε στο χειρότερο σημείο του δρόμου...Να περνάει προς το αντίθετο ρεύμα. Και περνάει δεύτερο, τρίτο, τέταρτο αυτοκίνητο καθώς κάνει κατάβαση...Ή ο άλλος...Τέρμα τα γκάζια σε κατοικημένες περιοχές σαν να μην υπάρχει αύριο...

Παίρνεις την Αστυνομία..."Μην φωνάζετε κύριε" σου λέει το "όργανο"...Κι ενώ εσύ γίνεσαι "κουρέλι", σκεπτόμενος τη ζωή των κατοίκων, που δεν φταίνε σε τίποτα, να πληρώνουν με τη ζωή τους τη μαλάκυνση εγκεφάλου του κάθε βλάκα, αντιλαμβάνεσαι στη συνέχεια, ότι άδικα σου ανέβηκε η πίεση. Άδικα χαλάστηκες και πήρες την Αστυνομία, γιατί...δεν ήρθε και ούτε θα΄ρθει...Ψέματα;...

 

Όσο για τους αγροτικούς δρόμους...

 

Πας στο χωράφι σου και για να φτάσεις πρέπει να μετατρέψεις το αυτοκίνητο σου σε τανκ. Και θα σου πει βέβαια ο άλλος, "μα χωρίς τέσσερα επί τέσσερα ρε φίλε"; Και θα του απαντήσεις εσύ..."Ναι, αλλά εγώ πληρώνω τους φόρους μου. Και έχω κάθε δικαίωμα να έχω πρόσβαση στο χωράφι μου και η δημοτική αρχή μέσω της κοινότητας είναι υποχρεωμένη να μου την παράσχει, ακόμα και αν θα πάω με ποδήλατο"...Τι όχι;...Γι αυτό σου λέω...Φόρους. Δεν πληρώνουμε;...

 

Χ.Π.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...