Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το παγωτό... της αγάπης

 

 

 

Η μητέρα με το κοριτσάκι της ζητιανεύουν σε ένα πεζοδρόμιο, λίγο πιο κάτω από την "Αστόρια"... Ένα άλλο κοριτσάκι με το δικό του αδελφάκι, απ' ό,τι κατάλαβα, περνάνε από μπροστά τους... Το εφηβάκι προσεγγίζει τη μητέρα με το κοριτσάκι στο πεζοδρόμιο και τους προσφέρει δύο παγωτά... Όπως κατάλαβα, αυτά τα παγωτά μόλις τα είχαν αγοράσει τα δύο καλοντυμένα κοριτσάκια, για να κάνουν τη βόλτα τους στο κέντρο της πόλης... Όμως, το μεγαλύτερο παιδί, βλέποντας τη μητέρα και το παιδάκι της να ζητιανεύουν, τους πρόσφερε τα παγωτά, θεωρώντας πως τα είχαν μεγαλύτερη ανάγκη...

Ύστερα κάθισε παραπέρα και με ένα χαμόγελο ικανοποίησης έβλεπε τις δυστυχείς υπάρξεις να απολαμβάνουν το παγωτό, με χαμόγελο κι εκείνες, ενώ με το άλλο χέρι ζητούσαν τη βοήθεια των περαστικών.
Η ώρα ήταν γύρω στις 12:15 το μεσημέρι. Και, ομολογουμένως, ένιωσα περίεργα... Και σκέφτηκα πως τελικά «υπάρχει ελπίδα. Η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Και αδικούμε και τους νέους μας λέγοντας διαρκώς πόσο "χαμένοι" στον δικό τους κόσμο είναι. Ας πάψουμε να γενικεύουμε. Και ας κοιτάξουμε καλύτερα. Θα γίνουμε πιο αισιόδοξοι. Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, τελικά, λαμβάνοντας μαθήματα ανθρωπιάς από τα ίδια τα παιδιά μας»...

Είναι "μαγκιά" να μπορείς...

Άλλωστε, ειδικά σε μια τόσο άσχημη εποχή είναι "μαγκιά" να μπορείς να μοιράζεσαι με τον άλλο πράγματα. Να μπορείς να καταλαβαίνεις πότε ο άλλος έχει την ανάγκη σου. Ότι εσύ μπορεί να μη χρειάζεσαι όσο εκείνος κάτι που έχεις και να του το προσφέρεις δίχως δεύτερη σκέψη. Ας είναι και ένα απλό παγωτό. Αλήθεια... Τι αξία μπορεί να έχει ένα παγωτό, μπροστά στην τεράστια αξία της προσφοράς, δίχως αντάλλαγμα, σε ανθρώπους που έχουν την ανάγκη σου, γιατί οι ίδιοι είναι μέσα στην κοινωνία οι φτωχούληδες του Θεού; Οι σύγχρονοι "άθλιοι" σε μια κοινωνία σαν τη σημερινή, που δεν την λες ούτε ανθρώπινη, ούτε φιλική, απέναντι στους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν ούτε τα απαραίτητα για να μπορέσουν να υπάρχουν. Έτσι απλά...

Ο άστεγος... δολοφονήθηκε

Η στήλη έγραφε στο φύλλο της περασμένης Τετάρτης για τον άστεγο στα Χανιά... Δυστυχώς, βρέθηκε ότι ο άστεγος που εντοπίστηκε απανθρακωμένος στο κέντρο της πόλης, μέσα σε ένα χάλασμα μετά από φωτιά, είχε δολοφονηθεί... Και πως η πυρκαγιά προκλήθηκε σκοπίμως με τη χρήση εύφλεκτων υλικών, για να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος. Το πτώμα, συγκεκριμένα, έφερε κακώσεις στο κεφάλι και τον λαιμό. Μα τι λες τώρα... Ποιος μπορεί να το έκανε αυτό; Μάλιστα, εξακριβώθηκε πως το πτώμα ανήκει σε έναν 53χρονο Έλληνα... Δεν το χωράει ανθρώπινος νους... Ποιο είναι αυτό το "τέρας" που έκανε κάτι τέτοιο; Τρομερό...
 

 

Χ.Π.



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Όσους μου λένε "σ΄ αγαπώ"...

Έρχονται μέρες που τους βλέπεις να γελάνε να σου υπόσχονται μεγάλες εποχές, αλλά μετά, έρχονται πάλι οι βροχές καθώς θα βλέπεις τις χαρές να προσπερνάνε. Έρχονται ώρες που πιστεύεις σε χαρές κάθεσαι κάτω και σκουπίζεις τον ιδρώτα, αλλά σε γέλασαν και πάλι, όπως πρώτα και συνεχίζεις να σκαλίζεις τις πληγές. Έρχονται χρόνια που δεν ξέρεις να γελάς αντέχεις όμως και παλεύεις στη ζωή σου, κάτι αγάπες ήρθαν για λίγο στην ψυχή σου, αλλά τις έχασες και τις αναζητάς. Έρχονται όνειρα που βλέπεις διαρκώς μα στο ξημέρωμα γίνονται εφιάλτες, και όλο πνίγεσαι σε ωραίες αυταπάτες, αλλά πεθαίνεις, κάθε ώρα, μοναχός. Μα όσα έρθουν θα περάσουν ευτυχώς κι ύστερα πάλι, θα ξανάρθουν και θα φύγουν, είναι ανάποδος ετούτος ο καιρός και όσα γίνονται μπορεί να ξαναγίνουν. Θα΄ρθουν μετά άλλες στιγμές μέσα στο φως που θα σκεφτόμαστε το χθες και θα γελάμε, αλλά ωστόσο θα έχει φύγει η ζωή κι όσους μου λένε "σ΄αγαπώ"... θα τους φοβάμαι.  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ...

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Περιμένω...

  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ) Ένα χρόνο μετά περιμένω να φτάσεις, ένα τρένο, φωτιά αλλά δεν θα προφτάσεις, υπουργοί και λαός δολοφόνοι και αίμα, ένα χρόνο μετά κι όλα μοιάζουν με ψέμα. Νύχτα φρίκης σαν χθες μια Ελλάδα στο χάος, "όταν φτάσω", μου λες, "θα σε πάρω μπαμπά", μα το τρένο αυτό σαν φλεγόμενος τάφος, καίει αθώες ψυχές που θα γίνουν πουλιά. Ένα χρόνο μετά δικαστές και ρουφιάνοι, ένα σύστημα σάπιο τη συγκάλυψη κάνει, οι φτωχοί να πεθαίνουν από "ανθρώπινο λάθος", να μην βγαίνει ποτέ ότι φταίει το κράτος. Ένα χρόνο μετά κι οι κραυγές δεν θα πάψουν, έχουν γίνει φωτιά τη βρωμιά θα την κάψουν, είναι όλοι μαζί σ' ένα όμορφο τρένο, όταν φτάσεις ρε 'σύ, στείλε μου... Περιμένω... (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - xrispapadakis@gmail.com  https://www.neakriti.gr/apopseis/2043392_perimeno?fbclid=IwAR3W6Wdgxgz2Jrx8RfqvZEyhyRWAjcigz4NeoqcKSf2MuJy57ZitFkf4vhY - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 ΣΤΟ neakriti.gr - Η ΕΙΚΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΑΡΚ...