Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο..."κουβάς" των Βρυξελλών...που μας χωράει κι εμάς...

 

https://faretra.info/2021/05/28/eisai-stin-eok-mathe-gia-tin-eok-40-chronia-grafei-o-nikos-bogiopoulos/

 

Μου αρέσει που οι Βρυξέλλες, θριαμβολογούν και από πάνω, κάνοντας..."σούμα" τα νούμερα των παραγόμενων ποσοτήτων με μία λογική, ας πούμε, που λέει τα εξής: (Με δικά μου λόγια σας το δίνω)..."Δεν πειράζει που η Ελλάδα εξαιτίας των δικών μας πολιτικών έχει πλέον έλλειψη στα σιτιρά και τη ζάχαρη, ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν αυτάρκης. Δεν πειράζει που έχει έλλειψη στο κρέας και το γάλα, ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν αυτάρκης. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία για μας είναι πως...η μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, έχει αυτάρκεια στα περισσότερα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα και μπορεί έτσι και κάνει και εξαγωγές"!

 

"Κανένας κίνδυνος για την Ε.Ε"

 

Ενώ δηλαδή, από τη μια, υπάρχει η κοινή διαπίστωση, πως στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα δεν "φρενάρει" την ακρίβεια η αυτάρκεια, από την άλλη βγαίνει η Ε.Ε. και λέει πως...δεν τίθεται σε κίνδυνο ο επισιτιστικός της εφοδιασμός, χάρη στην ενιαία αγορά και την Κοινή Αγροτική Πολιτική...Ναι αλλά τι γίνεται με τα νοικοκυριά του χαμηλού εισοδήματος, που δεν μπορούν να αγοράσουν τα - κατά τα λοιπά άφθονα - αγροτικά προϊόντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

 

 

Αλήθεια τώρα; "Ζήτω";

 

Μα αλήθεια τώρα; Κατά την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, θα πρέπει να λέμε στους ευρωπαίους και..."ζήτω που εμείς στην Ελλάδα χάσαμε την αυτάρκεια μας, για το χατήρι της...ευρωοικογένειας"; Προφανώς κι εδώ ξαναλέω αυτό που έχω γράψει πάμπολλες φορές...Ότι από τη δεκαετία του '80 η Ελλάδα άρχιζε σιγά - σιγά, να χάνει την υψηλή αυτάρκεια της, κάτω από τη λογική..."είσαι στη ΕΟΚ, μάθε για την ΕΟΚ"... Μπήκαν για παράδειγμα στη χώρα μας, τα Ολλανδικά χοιρινά που ήταν κατά πολύ φτηνότερα των δικών μας. Έτσι η Κρήτη που όχι μόνο είχε υψηλή αυτάρκεια στο χοιρινό κρέας αλλά έκανε ακόμα και εξαγωγές, άρχισε από τότε να χάνει την παραγωγή της. Έβγαιναν τα μικτά κλιμάκια στην αγορά (αστυνομία, αγορανομία, κτηνιατρική και διεύθυνση εμπορίου) και όπου έβλεπαν  "ντόπιο χοιρινό", έμπαιναν και άλλαζαν τα φώτα στον κρεοπώλη...Ακριβώς δίπλα όμως, μπορεί να ήταν ένα άλλο κρεοπωλείο που...το προσπερνούσαν...Γιατί; Μήπως επειδή στη βιτρίνα του έγραφε..."χοιρινά ΕΟΚ";...Τι όχι; Διαψεύστε με...Εδώ είμαι...

 

Επιδοτούνταν για να...εισάγουν

 

Και να μην ξεχάσουμε βέβαια, τα Νομισματικά Εξισωτικά Ποσά. Η τότε "κυβέρνηση της Αλλαγής" τα μοίραζε στους επιχειρηματίες που έκαναν...εισαγωγές κρεάτων...Μιλάμε για πολλά λεφτά...Τι όχι; Έλα τώρα... Και ακολούθησαν οι πολιτικές της ΚΑΠ μέσω των οποίων, είχαμε θάνατο της σταφίδας, διάλυση του ελαιολάδου, καταστροφή των σιτηρών, αφανισμό της ζάχαρης και φτώχεια στην Ελλάδα, που σήμερα για να "ταΐσει" το λαό της, θα πρέπει να εισάγει σχεδόν τα πάντα...Ψέματα;....

Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...