Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συγκίνηση στην εκδήλωση τιμής προς τον Τίτο Παπαδάκη

 


Κλίμα συγκίνησης αλλά και περηφάνιας για την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, στην οικογένειά του και στην τοπική κοινωνία της Ροδιάς επικράτησε το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, στην εκδήλωση στο λιμανάκι της Παντάνασσας, για την ελάχιστη απονομή τιμής, στο όνομα και τη μνήμη του Τίτου Παπαδάκη. Του αείμνηστου πρώην κοινοτάρχη της Ροδιάς, που για πολλά χρόνια υπηρέτησε το χωριό του και αργότερα τον Δήμο Γαζίου, με υποδειγματικό τρόπο, προσφέροντας το σημαντικό του έργο για το καλό της κοινωνίας.
Η εκδήλωση περιελάμβανε και τα αποκαλυπτήρια επιγραφικής πλάκας προς τιμήν όσων συνεισέφεραν για τη δημιουργία του Αλιευτικού Καταφυγίου Ροδιάς (που εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2003, με δήμαρχο Γαζίου τον Γιώργο Μαρκογιαννάκη) και τελούσε υπό την αιγίδα του Δήμου Μαλεβιζίου και του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Μαλεβιζίου.
Ο νυν δήμαρχος Μαλεβιζίου Μενέλαος Μποκέας, αλλά και παλιότεροι αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου μας, που συνεργάστηκαν με τον Τίτο Παπαδάκη για να πάρει σάρκα και οστά το Αλιευτικό Καταφύγιο Ροδιάς, παραβρέθηκαν στη σεμνή αυτή εκδήλωση και μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον αγώνα του αγαπητού κοινοτάρχη, που ήταν και ο πρώτος που οραματίστηκε το λιμανάκι της Ροδιάς, έχοντάς το βάλει στόχο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. 
Ανάμεσα στους άλλους ήταν και μίλησε, επίσης, ο πρώην βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Μανόλης Στρατάκης που ήταν υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών και στήριξε τον Τίτο Παπαδάκη στον αγώνα για να γίνει το έργο αυτό, ο πρώην δήμαρχος Γαζίου Γιώργος Μαρκογιαννάκης, που για δύο χρόνια είχε αντιδήμαρχό του τον εκλιπόντα αυτοδιοικητικό, καθώς και οι στενότεροι συγγενείς και φίλοι του αείμνηστου αυτοδιοικητικού, που στις 31 Ιουλίου του 2021 έφυγε από τη ζωή, αλλά δε θα ξεχαστεί ποτέ. 
 


Πάνω από 30 χρόνια στην Αυτοδιοίκηση. Δύο δεκαετίες πρόεδρος της Κοινότητας Ροδιάς, 2 χρόνια αντιδήμαρχος Γαζίου και 10 χρόνια δημοτικός σύμβουλος Γαζίου, ο Τίτος Παπαδάκης άφησε τη δική του εποχή και έγραψε τη δική του ιστορία.
Φανερά συγκινημένοι καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης ήταν η σύζυγος του Τίτου Παπαδάκη, Μαρίκα, τα παιδιά και τα εγγόνια του, ανάμεσα σε στενούς φίλους και συγγενείς.
Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Τα παιδιά που δε θα φτάσουν...

    (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)   Ένα πενηντα εφτά για πάντα θα στοιχειώνει τα όνειρα σας, θα κοιμάστε, θα μασάτε, μα θα βρίσκεται μπροστά σας. Θα γλεντάτε, θα γελάτε, δεξιώσεις και βιλάρες, μα θα βρίσκεται μπροστά σας να το ξέρετε,  φαμφάρες. Θα υπογράφετε εγκυκλίους, θα ψηφίζετε και νόμους, τους φτωχούς θα κυνηγάτε και θα βγάζετε και λόγους. Θα προσφέρετε τα πάντα γη και ύδωρ στους λεφτάδες, μα θα βρίσκετε μπροστά σας των θυμάτων τις μανάδες. Ένα τρένο, κάποια νύχτα στην κοιλάδα των Τεμπών, θα στοιχειώνει τα όνειρα σας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Είσαι υπουργός μεγάλος. Έχεις χρήμα. Και λοιπόν; Θα σε κυνηγούν για πάντα τα παιδιά που δε θα φτάσουν! Πενηντα εφτά ψυχές  σας κοιτούν όταν μιλάτε, όταν είστε διακοπές όταν βγαίνετε να φάτε. Όταν λέτε πως για όλα "ήταν ανθρώπινο το λάθος", όταν κάνετε γαργάρα πως απέτυχε το κράτος. Όσα χρόνια κι αν περάσουν τα παιδιά θα ταξιδεύουν, τα παιδικά δωμάτια τους πάντα θα τα  περιμένουν. Στα στιχάκια που γραφτήκαν και...