Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Συγκίνηση στην εκδήλωση τιμής προς τον Τίτο Παπαδάκη

 


Κλίμα συγκίνησης αλλά και περηφάνιας για την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του, στην οικογένειά του και στην τοπική κοινωνία της Ροδιάς επικράτησε το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας, στην εκδήλωση στο λιμανάκι της Παντάνασσας, για την ελάχιστη απονομή τιμής, στο όνομα και τη μνήμη του Τίτου Παπαδάκη. Του αείμνηστου πρώην κοινοτάρχη της Ροδιάς, που για πολλά χρόνια υπηρέτησε το χωριό του και αργότερα τον Δήμο Γαζίου, με υποδειγματικό τρόπο, προσφέροντας το σημαντικό του έργο για το καλό της κοινωνίας.
Η εκδήλωση περιελάμβανε και τα αποκαλυπτήρια επιγραφικής πλάκας προς τιμήν όσων συνεισέφεραν για τη δημιουργία του Αλιευτικού Καταφυγίου Ροδιάς (που εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2003, με δήμαρχο Γαζίου τον Γιώργο Μαρκογιαννάκη) και τελούσε υπό την αιγίδα του Δήμου Μαλεβιζίου και του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Μαλεβιζίου.
Ο νυν δήμαρχος Μαλεβιζίου Μενέλαος Μποκέας, αλλά και παλιότεροι αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί παράγοντες του τόπου μας, που συνεργάστηκαν με τον Τίτο Παπαδάκη για να πάρει σάρκα και οστά το Αλιευτικό Καταφύγιο Ροδιάς, παραβρέθηκαν στη σεμνή αυτή εκδήλωση και μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον αγώνα του αγαπητού κοινοτάρχη, που ήταν και ο πρώτος που οραματίστηκε το λιμανάκι της Ροδιάς, έχοντάς το βάλει στόχο από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. 
Ανάμεσα στους άλλους ήταν και μίλησε, επίσης, ο πρώην βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Μανόλης Στρατάκης που ήταν υφυπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών και στήριξε τον Τίτο Παπαδάκη στον αγώνα για να γίνει το έργο αυτό, ο πρώην δήμαρχος Γαζίου Γιώργος Μαρκογιαννάκης, που για δύο χρόνια είχε αντιδήμαρχό του τον εκλιπόντα αυτοδιοικητικό, καθώς και οι στενότεροι συγγενείς και φίλοι του αείμνηστου αυτοδιοικητικού, που στις 31 Ιουλίου του 2021 έφυγε από τη ζωή, αλλά δε θα ξεχαστεί ποτέ. 
 


Πάνω από 30 χρόνια στην Αυτοδιοίκηση. Δύο δεκαετίες πρόεδρος της Κοινότητας Ροδιάς, 2 χρόνια αντιδήμαρχος Γαζίου και 10 χρόνια δημοτικός σύμβουλος Γαζίου, ο Τίτος Παπαδάκης άφησε τη δική του εποχή και έγραψε τη δική του ιστορία.
Φανερά συγκινημένοι καθ’ όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης ήταν η σύζυγος του Τίτου Παπαδάκη, Μαρίκα, τα παιδιά και τα εγγόνια του, ανάμεσα σε στενούς φίλους και συγγενείς.
Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αχ βρε Κούλα...

  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ) Βρέθηκες κι εσύ στον λάθος τόπο ήσουν δυστυχώς, στη λάθος ώρα, πίστευες πως θα περάσει η μπόρα, αλλά δεν θα πέρναγε, γαμώτο... Έτρεξες, μα ήσουνα γυναίκα όπως κάθε πλάσμα που δεν έχει, δύναμη να φύγει όταν βρέχει, απ' του εφιάλτη τη φαρέτρα... Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα σε μια βρώμικη και άθλια Πατρίδα. Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα. Δεν υπάρχει πια, καμιά ελπίδα. Ποια αστυνομία και ποιο κράτος μόνο υπουργούς θα προστατεύει, όταν κάθε θύμα θα πεθαίνει, κι όλοι εμείς θα ζούμε κατά λάθος. Βρέθηκες, που λες, στον λάθος τόπο, ήσουνα κι εσύ στη λάθος χώρα, νόμιζες πως θα περάσει η μπόρα μα δεν πέρασε, ποτέ, γαμώτο.... Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα σε μια βρώμικη και άθλια Πατρίδα. Αχ βρε Κούλα. Κάθε Κούλα. Δεν υπάρχει πια, καμιά ελπίδα. (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 - xrispapadakis@gmail.com)

Μεγαλώνω....

    (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ) Μεγαλώνω μα δεν έβαλα μυαλό δεν φοβάμαι και δεν θέλω να ελπίζω, σ΄έναν κόσμο που ν΄αντέξω προσπαθώ αλλά τον βρίζω... Μεγαλώνω αλλά κάνω σαν παιδί δεν πιστεύω τους μεγάλους, δε φοβάμαι κι όταν πρέπει να σας πω ποιος  είμ' εγώ... δεν θυμάμαι... Μία μύτη βγήκε πρώτη μες στο φως, και από πίσω το μωρό να κλαψουρίζει,   καμιά φορά σαν να το βλέπω, να γελά και να με βρίζει... Κι αν μεγάλωσα δεν έβαλα μυαλό 54 κεράκια, σαν φυσήξω και δε σβήσετε στο πρώτο μου το "φου" θα σας βρίσω... Μεγαλώνω μα δεν έβαλα μυαλό μου το λένε αρκετοί "για το καλό μου", πως θα πρέπει να κοιτάω κάποιες φορές τον εαυτό μου. Να προσέχω και να βγάζω τον σκασμό όταν ο φόβος όλα γύρω θα τα λιώνει, να΄το πάλι...αυτό το άσχημο μωρό, που με μουτζώνει! (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - xrispapadakis@gmail.com - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2024)

Όσους μου λένε "σ΄ αγαπώ"...

Έρχονται μέρες που τους βλέπεις να γελάνε να σου υπόσχονται μεγάλες εποχές, αλλά μετά, έρχονται πάλι οι βροχές καθώς θα βλέπεις τις χαρές να προσπερνάνε. Έρχονται ώρες που πιστεύεις σε χαρές κάθεσαι κάτω και σκουπίζεις τον ιδρώτα, αλλά σε γέλασαν και πάλι, όπως πρώτα και συνεχίζεις να σκαλίζεις τις πληγές. Έρχονται χρόνια που δεν ξέρεις να γελάς αντέχεις όμως και παλεύεις στη ζωή σου, κάτι αγάπες ήρθαν για λίγο στην ψυχή σου, αλλά τις έχασες και τις αναζητάς. Έρχονται όνειρα που βλέπεις διαρκώς μα στο ξημέρωμα γίνονται εφιάλτες, και όλο πνίγεσαι σε ωραίες αυταπάτες, αλλά πεθαίνεις, κάθε ώρα, μοναχός. Μα όσα έρθουν θα περάσουν ευτυχώς κι ύστερα πάλι, θα ξανάρθουν και θα φύγουν, είναι ανάποδος ετούτος ο καιρός και όσα γίνονται μπορεί να ξαναγίνουν. Θα΄ρθουν μετά άλλες στιγμές μέσα στο φως που θα σκεφτόμαστε το χθες και θα γελάμε, αλλά ωστόσο θα έχει φύγει η ζωή κι όσους μου λένε "σ΄αγαπώ"... θα τους φοβάμαι.  (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ - ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ...