Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχειοθέτηση...απλήρωτων λογαριασμών!

 

Ήταν τα μαύρα χρόνια του 2012-2013...Άνεργοι, φτωχοί, φουκαράδες, βιοπαλαιστές συνάνθρωποι μας, έβγαιναν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και έλεγαν..."έχω φτιάξει φάκελο με όλους τους λογαριασμούς που μου στέλνουν...Ήρθε το χαράτσι της ΔΕΗ; Στο αρχείο! Ήρθε υπέρογκος  ο λογαριασμός του τηλεφώνου; Στο αρχείο"!... Και πέρασαν τα χρόνια...Και το χαράτσι της ΔΕΗ έγινε νόμος αιώνιος και ονομάστηκε ΕΝΦΙΑ...Και από τη ΔΕΗ μεταφέρθηκε στην Εφορία...Και θέλουμε δε θέλουμε, πλέον, το πληρώνουμε...Περιμέναμε, βέβαια, καλύτερα χρόνια, υποτίθεται μετά τα πρώτα μνημονιακά...Αλλά φτάνουμε σήμερα να ξαναλέμε "στο αρχείο οι λογαριασμοί"...

 

Κουτοπονηριές, κλεψές, "νόμιμες" απάτες

 

Η "ΔΕΗ" πια δεν παλεύεται...Ναι...Υπάρχει η επιδότηση του κράτους, που την κάνει πιο υποφερτή ενδεχομένως...Αλλά αυτή η επιδότηση, ως πότε θα υπάρχει; Μετά τι θα γίνει με την περίφημη ρήτρα αναπροσαρμογής;

 

ΔΕΥΑΗ...Κλέφτες από..."λάθος"!

 

Σήμερα έχουμε άλλο ένα ρεπορτάζ...Το μόνο αγαθό που ξέραμε πως ήταν σχετικά φτηνό, αν και θα έπρεπε να είναι ακόμα φτηνότερο, ήταν το νερό...Τώρα; "Λάθος ο λογαριασμός...Θα τον διορθώσουμε" λένε στους αγανακτισμένους δημότες οι εκπρόσωποι της ΔΕΥΑΗ ή λένε και σε άλλους, "δεν είναι λάθος κύριε. Πράγματι έχετε καταναλώσει αυτά τα κυβικά...Είναι 400 ευρώ το νερό σας...500 ευρώ...1000 ευρώ" και πάει λέγοντας...Απίστευτες καταστάσεις...Ο δήμαρχος  γιατί σιωπά; Τι γίνεται εκεί στη ΔΕΥΑΗ; Μαθηματικός είστε κύριε πρόεδρε; Δηλαδή αν ήσασταν αγρότης, ή εργάτης, πόσο θα μας καλούσατε να πληρώναμε; 50.000 ευρώ ανά εξάμηνο; Φοβερό! Ασύληπτο...Ανεπανάληπτο...30 χρόνια στη δημοσιογραφία, δεν έχω ξαναζήσει κάτι ανάλογο...Αν δεν μπορούν ας παραιτηθούν. Τόσο απλά...

 

Άρα, λοιπόν, "στο αρχείο"!

 

Γι αυτό σου λέω...Ήρθε η ΔΕΗ και είναι αποτέλεσμα αστρονομικών υπολογισμών; "Στο αρχείο"! Ήρθε το νερό και αντί να μας το διορθώσουν μετά από ενστάσεις, μας το έχουν αυξήσει λόγω πάλι νέου "λάθους"; Άστε δε που αναγνωρίζει και η υπηρεσία πως τα ρολόγια γράφουν περισσότερο αέρα από νερό..."Στο αρχείο", λοιπόν και οι λογαριασμοί του νερού..."Στο αρχείο" και τα τηλέφωνα αν είναι υπερβολικά ποσά...Όλα "στο αρχείο"...Τι θα μας κάνετε μετά; Θα αρχίσετε να μας τα κόβετε; Τι θα κάνετε αλήθεια; Αν όλος ο κόσμος αντιδράσει απέναντι στις "νόμιμες" κλοπές, τότε τι θα κάνετε; Α και να μην το ξεχάσω...Πού είναι αυτές οι περίφημες Ενώσεις Καταναλωτών; Τι κάνουν; Γιατί σιωπούν; Και μην μας πούν πάλι για αγωγές και για μηνύσεις γιατί εδώ πια ο κόσμος δεν μπορεί να πάρει ούτε τα απαραίτητα για το καθημερινό του το τραπέζι...Όχι να πληρώνει και τους δικηγόρους...Άλλοι κι αυτοί...Γι αυτό σου λέω..."Στο αρχείο"!....

Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...