Ποτέ δεν ήταν δεδομένη η τροφή

Η νοοτροπία των ανθρώπων σε άλλα χρόνια, όπου επικρατούσε μία σχετική ευμάρεια και δεν υπήρχαν τα σημερινά "χάλια" της κοινωνίας και της οικονομίας, ήταν μάλλον απαξιωτική προς τους ανθρώπους που παράγουν...

Σαν να πίστευαν οι απλοί πολίτες, πως ένας αγρότης εύκολα παράγει τα κηπευτικά του, αφού "κάθεται στο καφενείο και στέλνει τους αλλοδαπούς κι εκείνος πίνει τσικουδιές και εισπράττει επιδοτήσεις"... Κακά τα ψέματα...Κάτι τέτοιο πίστευαν πολλοί συνάνθρωποι μας, που ζουν τις πόλεις και στην πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στο χωριό...Ποια είναι η ζωή στο χωριό...Ποια είναι τα προβλήματα των ανθρώπων που ζουν στην ύπαιθρο και πάει λέγοντας...

Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, στη σκέψη και το μυαλό πολλών ανθρώπων, η παραγωγή της τροφής ήταν κάτι σαν μια δεδομένη διαδικασία...

"Βάζεις λιπάσματα, ψεκάζεις και όλα καλά"... Δε χρειάζεται βέβαια να πω πόσο έχουν καταρρεύσει στις μέρες μας, τέτοιου είδους απόψεις, μπροστά στα δράματα που πλέον βιώνουμε, με την τρομερή ακρίβεια που μαστίζει τους αγροτοκτηνοτρόφους στην αγορά των πρώτων υλών τους από τη μια και στα δικά τους προϊόντα από την άλλη, όταν αυτά θα τοποθετηθούν στο ράφι για τους καταναλωτές από την άλλη...

 Μόνο τα βιομηχανοποιημένα...

 Ίσως, μάλιστα, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι πράγματι κάποια τρόφιμα είναι δεδομένα, ή είναι σχεδόν δεδομένα και αυτά δεν είναι άλλα από τα βιομηχανοποιημένα...Και όχι όλα, βέβαια, αλλά τα πιο "πρόχειρα", "πλαστικά", "ελαφριά" τρόφιμα, που τα βρίσκουμε σε μεγάλες ποσότητες μέσα σε..."όμορφες" συσκευασίες...

Τι σχέση έχουν όμως αυτά τα τρόφιμα, με τα προϊόντα που παράγει ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος της Κρήτης και της υπόλοιπης Ελλάδας; Προφανώς καμία...

Τρως μόνο για να πεις ότι έφαγες

 Μπορεί, δηλαδή, να πάρουμε μεγάλες ποσότητες από κάποια φτηνά τρόφιμα, που να μας λύσουν τα χέρια στο νοικοκυριό μας, θεωρώντας ότι έτσι κάνουμε οικονομία και ταυτόχρονα στρώνουμε και το τραπέζι μας για τις διατροφικές μας ανάγκες...Όμως, στην πραγματικότητα, δεν πρόκειται για κάποια διατροφή που θα μας κάνει καλό...

Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει...Ή έστω σε πολλές περιπτώσεις για να μην γενικεύουμε...Ενώ αντίθετα, βάζοντας στο τραπέζι μας το μαρούλι αντί για την κονσέρβα, το αγγούρι και την ντομάτα αντί για μία τυποποιημένα σαλάτα γεμάτη με διάφορα συντηρητικά και λάδια αμφιβόλου ποιότητας, πληρώνουμε κάτι παραπάνω, φυσικά, αλλά αγοράζουμε κάτι, που μόνο καλό θα μας κάνει...

Έχουμε μάλιστα φτάσει και σε μια εποχή, που ενώ οι τιμές παραγωγού βρίσκονται σε επίπεδα που τα προηγούμενα χρόνια οι παραγωγοί δεν τα έβλεπαν ούτε στο όνειρο τους, εντούτοις είναι πολύ χαμηλές σε σχέση με το ύψος που θα έπρεπε να έχουν για την κάλυψη του κόστους παραγωγής. Και κάπως έτσι,  η πραγματική τροφή βρίσκεται σε έλλειψη...

Χ.Π.