"Εξαρτημένοι"... από κούνια, ας τους φορτώσουμε και τις δικές μας ενοχές...

 

Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας, είναι σαν να μας λέει, "φορτώστε όλες τις αμαρτίες στις πλάτες των νέων, ώστε να μην χρειαστεί να λογοδοτούμε εμείς, για τα λάθη που οδήγησαν στο δεύτερο καταστροφικό λοκαντάουν"... Έτσι σαν να μας είπε χθες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που πριν από λίγες μέρες, μας είχε πει επίσης πως..."κάποιοι" από μας "είναι...εξαρτημένοι από τον μισθό τους"...

 

Θέλω να του θυμίσω πως δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Δεν έχουμε όλοι την ίδια..."εξάρτηση από το μισθό μας"... Και φυσικά, ούτε έχουμε όλοι την ίδια ανάγκη "απεξάρτησης", αλλά και την ίδια πολυτέλεια της μη "εξάρτησης"...  

 

Και επειδή εγώ ανήκω στους..."εξαρτημένους"...(στους πολύ εξαρτημένους μάλιστα), νοιώθω την ανάγκη να εκφράσω τους δικούς μου προβληματισμούς, συνδυάζοντας αυτά τα δύο θέματα. 

 

Τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη για τους σημερινούς..."εξαρτημένους" από τον μισθό γονείς (και γενικότερα εργαζόμενους) από τη μια και την "ενοχή των νέων μας" από την άλλη, στην έξαρση του κορονοϊού.

 

Μεγαλώνουν τα παιδιά μας σε μια κοινωνία όπου από το σπίτι βιώνουν καταστάσεις δύσκολες, αφού τα λαϊκά νοικοκυριά (και συγνώμη που δεν μπορώ να μιλήσω για τα άλλα τα...λιγότερο "εξαρτημένα"), δεν μπορούν να επιβιώσουν.  

 

Σε μια Ελλάδα που κυρίως τα τελευταία χρόνια, βιώνει μνημόνια, λιτότητες, φασαρίες, φτώχεια, άστεγους και λιποθυμίες μαθητών στις σχολικές αυλές από την πείνα, "πρέπει" σήμερα να "συνηθίσουν" και στην υπακοή προς τις εντολές: "Κάτσε σπίτι, βάλε μάσκα, μην πηγαίνεις σε πάρτι, σκέψου τους μεγαλύτερους, έχεις ατομική ευθύνη, σκέψου τους γονείς σου που δεν τα βγάζουν πέρα, σταμάτα να ξοδεύεις, σταμάτα ακόμα και να κάνεις όνειρα και κοίταξε να μαζευτείς"...  

 

Αυτά τα ίδια παιδιά, λοιπόν, έρχονται σήμερα και προσπαθούν να καταλάβουν, πώς είναι δυνατό να "σηκώνουν" πάνω τους όλες τις αμαρτίες μίας χώρας, που είναι τόσο "τραγική" για τις ζωές τους...Χωρίς δικαιώματα στις ίσες ευκαιρίες, από το σχολείο σήμερα, μέχρι την αναζήτηση δουλειάς αύριο, μέσα από συνθήκες που τους ανοίγουν δρόμους ανεργίας ή εργασίας με μισθούς που μας γυρίζουν σε εποχές γαλέρας...

 

Να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα, "από ήλιο σε ήλιο", μέσα σε μια κοινωνία όπου επικρατεί η ανισότητα και ο ανταγωνισμός μεταξύ των ανθρώπων με όρους πραγματικής ζούγκλας...Να "πρέπει" να σκύβουν το κεφάλι, αν θέλουν να παίρνουν καμιά τρακοσαριά ευρώ, ή λίγα παραπάνω μηνιαίως...Να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κάνοντας άριστη χρήση των  της σύγχρονης τεχνολογίας, χωρίς να διαμαρτύρονται για τις συνθήκες της δουλειάς, τα ελαστικά ωράρια, τις χαμένες από την πραγματική ζωή ώρες, δείχνοντας ευγένεια, χαμόγελο, ικανοποίηση που δεν υπάρχει κατά βάθος, αλλά επιβάλλεται για το "πρεστίζ της εταιρείας"...

 

Και τα παιδιά αυτά, να ανήκουν και στους "τυχερούς που έχουν δουλειά"... Γιατί τα περισσότερα, δεν θα έχουν δουλειά. Αλλά σε κάθε περίπτωση, τα σημερινά παιδιά και αυριανοί ακαδημαϊκοί πολίτες, θα "πρέπει" να μένουν στα σπίτια των γονιών τους και να "εξαρτώνται" από το χαρτζιλίκι, όπως τότε που ήταν μαθητές και φοιτητές, με συνέπεια να αδυνατούν να προχωρήσουν στη ζωή τους, να φτιάξουν τις δικές τους οικογένειες και να δώσουν "ζωή" στην Ελλάδα, φέρνοντας στον κόσμο τα δικά τους τα παιδιά.

 

Αυτοί είναι οι σημερινοί νέοι, που δια στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη, "φορτώνονται" τις αμαρτίες ενός γενικότερου συστήματος, που αγνοεί όλα τα άλλα που συμβαίνουν και έχουν συμβάλλει στην έξαρση των κρουσμάτων στη χώρα μας.

 

Κι εγώ αναρωτιέμαι. Εμείς, όταν μεγαλώναμε, πόσο θα υπακούαμε σε ανάλογες εντολές και καταστάσεις; Πρέπει να παραδεχτούμε πως τα λάθη των σημερινών παιδιών (γιατί δεν μπορεί κανείς να μην τα δει και να μην παραδεχτεί ότι υπάρχουν), είναι μία φυσιολογική εξέλιξη της συμπεριφοράς των νέων, απέναντι σε μια νοσηρή κοινωνία που δεν "βλέπει", δεν "ακούει", δεν"σέβεται" τις αγωνίες τους. 

 

Ίσως γιατί τους "μαντρώσαμε" στις ηλεκτρονικές τους φυλακές του διαδικτυακού ψεύτικου κόσμου, για να μπορούμε εμείς να φτιάχνουμε την αβεβαιότητα του δικού τους "αύριο"...Να είναι, συνεπώς, εξαρτημένοι...από κούνια...

(ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ")