ΠΑΛΙΑ ΚΙΒΩΤΟΣ -paliakivotos.blogspot.com

    Ήξεραν να παράγουν και μπορούσαν να "μιλάνε" με τη γη τους... Άλλες εποχές μού έρχονται στον νου, με τους γονείς και τους παππούδες να πιάνουν την πέτρα και να τη λειώνουν μες στα ροζιασμένα χέρια τους... Να σκάβουν με το σκαπέτι και, όταν αργότερα βγήκαν οι σκαφτικές, να έχουν τη σκαφτικιά για όχημα που θα τους πάει στο χωράφι. Κι εκεί να "λύνουν" με έναν πίρο το τιμόνι, να βγάζουν τις ρόδες και να τοποθετούν τα σκαπέτια για να οργώσουν το χωράφι... Μηχανή τετράκυκλη, που από μεταφορικό μέσο μπορούσε να μετατραπεί και σε μέσο σκαψίματος της γης... ενώ οι ίδιες μηχανές είχαν την ιδιότητα να γίνονται ακόμα και... ψεκαστικές! Θυμάμαι, που λες, να "λύνουν" τη μηχανή, να τη μετατρέπουν σε μηχανή σκαψίματος και, αφού τελειώσουν το σκάψιμο του χωραφιού, να ξαναβάζουν τις ρόδες, να ξαναενώσουν την καρότσα και το κάθισμα με το τιμόνι της σκαφτικιάς, και να γυρίζουν κατάκοποι στο σπιτικό τους.    psriolos.blogspot.com   Αλλά με μία ευχαρίστηση ότι φρόντισαν τη ...

    Από το "Γερούν γερά" σ' εκείνο το δραματικό καλοκαίρι του 2015 από τους σημερινούς κυβερνώντες κατά εκείνης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. "μήπως και με το δημοψήφισμα μάς πετάξουν έξω από το ευρώ και... πεινάσουμε εμείς οι Έλληνες"... μέχρι τον τραγικό χειμώνα που περάσαμε από τον Δεκέμβριου του 2021 μέχρι και πριν από λίγες μέρες, που σφίγγαμε τα δόντια μες στα σπίτια μας, για να μην ξεπαγιάσουμε από την παγωνιά ζώντας κατοχικές καταστάσεις και αδυνατώντας να βάλουμε αυτό το πανάκριβο "πράγμα" που λέγεται "πετρέλαιο θέρμανσης", "ένα τσιγάρο δρόμος" είναι.   Αφού λοιπόν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ. ως συγκυβέρνηση, και με προσωπική ευθύνη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, παρά το ηρωικό "όχι" του ελληνικού λαού στο πανίσχυρο κατεστημένο "Μέρκε-Σόιμπλε-Ντάισελμπλουμ" και λοιπών "συγγενών", υπέγραψε το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο (το πρώτο ήταν του ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο της συγκυβέ...

Το ποδόσφαιρο, φανατίζει τους ανθρώπους. Έτσι, το ίδιο το σύστημα, μια χαρά γουστάρει, τους νεολαίους στα γήπεδα, να φωνάζουν, να αλληλοβρίζονται, να δέρνονται, να σκοτώνονται κάποιες φορές, για μια ποδοσφαιρική ομάδα ρε γαμώτο... Πιο βλάκα κι απ΄τα λάχανα! Ναι...Έτσι χαρακτηρίζω εγώ, τον κάθε βλαμμένο τύπο, που για μια ποδοσφαιρική ομάδα, θα πάει και θα μαλώσει, θα προπηλακίσει και μπορεί και να σκοτώσει έναν συνάνθρωπο του, ο οποίος έτυχε να μην υποστηρίζει την ίδια ομάδα, αλλά να υποστηρίζει κάποια άλλη...Γούστο του και καπέλο του, ρε φίλε... Πώς θα γίνει δηλαδή; Θυμάμαι, φανατικός εγώ της ροκ μουσικής, βρέθηκα κάποτε ως μαθητής κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80, στη θύρα 4 του ΟΦΗ. Έπαιζε η ηρακλειώτικη ομάδα με τον Ολυμπιακό... Όταν λοιπόν τελείωσε ο αγώνας και βγήκαμε στο δρόμο, έβλεπα σε μια γωνιά, έναν άλλο χεβιμεταλά, να βρίσκεται πεσμένος κάτω στο δρόμο και από πάνω του άλλοι χεβιταλάδες, χούλιγκανς του ΟΦΗ  να τον κλωτσάνε και να του ρίχνουν μπουνιές!  "Δεν μπορώ...

  Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και οι προηγούμενες, ήθελε να κάνει προσβάσιμο το πετρέλαιο θέρμανσης στο λαϊκό νοικοκυριό, με μια ΚΥΑ θα μπορούσε να ρίξει τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης στα επίπεδα του 2011. Δεν το έκανε, όμως... Και τώρα ο κόσμος πραγματικά υποφέρει με θερμοκρασίες ασυνήθιστα χαμηλές για την Ελλάδα, που κατά τα λοιπά είναι μια χώρα που δε... συνηθίζει να κρυώνει... Θα μας συνηθίσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη... Να μπορούμε να ζούμε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης, με ένα τζάκι, ή μια ξυλόσομπα και συμπληρωματικά κανένα σώμα ηλεκτρικής σόμπας, που ωστόσο θα το αποφεύγουμε, καθώς το ρεύμα πια είναι "χρυσός"...   Και κάπως έτσι, ένας ολόκληρος λαός (όχι όλοι δηλαδή, αλλά οι περισσότεροι) παλεύει να αντιμετωπίσει μια κακοκαιρία όπως αυτή που βιώνουμε, και που δεν τη λες και μικρή, ούτε φυσικά και συνηθισμένη...   Θα πιστέψουμε, συνεπώς, ότι η κυβέρνηση νοιάζεται για τους άνω των 60 και τους επιβάλλει πρόστιμα για να... τους αναγκάσει να εμβολιαστούν ...

  Είμαστε ένας λαός που μια ζωή παλεύει σε θάλασσες φουρτουνιασμένες, χωρίς να έχει δει ποτέ μια άσπρη μέρα... Σήμερα με τον κορωνοϊό βλέπουμε τον κόσμο να διχάζεται (από οργανωμένα, χρηματοδοτούμενα και σκοτεινά κέντρα παραπληροφόρησης, ακροδεξιάς κυρίως κατεύθυνσης και παγκόσμιας εμβέλειας) σε “εμβολιασμένους” και “ανεμβολίαστους-αντιεμβολιαστές”... Και χωρίς να θέλω να ξεκόψω την Ελλάδα από τον υπόλοιπο κόσμο, ας μου επιτραπεί να το κάνω, γιατί θέλω να βγάλω από μέσα μου μια μεγάλη κραυγή αγωνίας...  Μα πώς είναι δυνατόν, όταν μιλάμε για τη χώρα μας, να ξεχνάμε το “Χθες” και να αναλώνουμε τις δυνάμεις μας μόνο στο “Σήμερα”; Διότι η Ελλάδα (και όταν λέω Ελλάδα εννοώ τον λαό της - και όταν πάλι λέω “λαό” εννοώ τους απλούς ανθρώπους και ουδόλως ενδιαφέρομαι για τους “άρχοντες” και “βολεμένους” της ελίτ) δεν έζησε ποτέ χρόνια ήρεμα, ευτυχισμένα, ευημερίας και προόδου...  Δεν πάω παραπίσω... Τουλάχιστον όχι πιο πίσω από τα χρόνια του ’70... Τι ζούσαμε, αλήθεια, εκείνη τη δε...

      "Μακάρι να χιονίσει. Αχ τι ωραία"...Όποιος το λέει αυτό, έχει λύσει το πρόβλημα της θέρμανσης και ξέρει ότι μπορεί να απολαύσει το χιόνι, να γουστάρει, να πάει με την οικογένεια του να παίξει χιονοπόλεμο (εντάξει, ας αφήσουμε λίγο στην άκρη το λοκαντάουν. Και ας δούμε σε γενικές γραμμές κάποια πράγματα και κάποιες συμπεριφορές)... Σε προηγούμενα χρόνια, συνήθως εκείνος που θα πει "ουάου, μακάρι να χιονίσει" , είναι σε γενικές γραμμές ο άνθρωπος αυτός, που έχει εξασφαλίσει μία πολύ καλή θέρμανση στο σπίτι του. Έχει καλό αυτοκίνητο, τζιπάρα στο γκαράζ του και φυσικά πολλά φράγκα στην τσέπη, ώστε να πάρει την οικογένεια του και να πάνε εκδρομή στα χιόνια, να καθίσουν και σε μία ταβέρνα και να φάνε, να πιούνε, μέχρι σκασμού.            Και ύστερα, (γιατί όχι) γιατί να μπαίνουνε μωρέ στο δρόμο; Άντε να κλείσουν επί τόπου ένα δωμάτιο με θέα τη χιονισμένη βουνοκορφή και απαραίτητα, βεβαίως, με πετρόκτιστο τζάκι,  αφού θα μπορ...

  Μαζεύοντας ελιές, ακούγαμε το καμπαναριό του χωριού και ανυπομονούσαμε... Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και τα άλλα παιδιά του χωριού λέγανε τα κάλαντα, ενώ εμείς, ως πολύτεκνη οικογένεια που έπρεπε να δουλέψει για να μην πεινάσει, ήμασταν στο λιομάζωμα. Κι ας έριχνε χιονόνερο. Κι ας έκανε τρομερό κρύο, που σου κοκκίνιζε τα χέρια, τα οποία από ένα σημείο και μετά, δεν τα ένιωθες... Βλέπεις, εκείνα τα χρόνια, κάπου προς τα μέσα της δεκαετίας του '80, ήταν ακόμα τότε ο χειμώνας - χειμώνας. Δεν "έπαιζε" ο καιρός...     Μόνο η μητέρα δεν ήταν μαζί μας. Διότι έπρεπε να μείνει σπίτι, για να ετοιμάσει τα Χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα. Όταν επιστρέψαμε καθώς βράδιαζε, στο σπίτι, ανοίγοντας την πόρτα τα παγωμένα μας μουτράκια τα έλουζε μια απολαυστική ζέστη, ενώ τις μύτες μας, κυριολεκτικά μας τρυπούσε η μυρωδιά από τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες.    Η ξυλόσομπα είχε γίνει κατακόκκινη από τη μεγάλη θερμοκρασία της φωτιάς. Κατεβαίναμε τη σκάλα κ...

          Στα γραφεία της εφημερίδας ήμασταν ανήσυχοι...Περιμέναμε να ακούσουμε το όνομα μας...Και όποιος το άκουγε πήγαινε και έπαιρνε το δώρο Χριστουγέννων, σε χιλιάρικα, κατοστάρικα, πολλά πενηντάρικα αλλά και κέρματα...Βλέπεις, αν και το χρήμα στην αγορά της πόλης ήταν...εν αφθονία, ποτέ μια εφημερίδα δεν είχε ανέσεις πληρωμών, με τους ανθρώπους της να τρέχουν πανικόβλητοι αυτές τις μέρες, για να εισπράξουν από τους πελάτες  όσες δραχμές περισσότερες μπορούσαν... Γιατί έπρεπε και οι συντάκτες αλλά και το λοιπό προσωπικό, να κάνουνε γιορτές με τις οικογένειες τους...Και για να κάνουμε κι εμείς γιορτές, έπρεπε να πάρουμε το μηνιάτικο μας και το δώρο των Χριστουγέννων, που το περιμέναμε πώς και πώς...   Όσοι ήμασταν βέβαια στα χρόνια που μπαίναμε στη δουλειά, δεν μπορούσαμε να βρεθούμε στη θέση των μεγαλυτέρων συναδέλφων, που ήταν παντρεμένοι, είχαν παιδιά, πολλές υποχρεώσεις και η αγωνία τους ήταν σαφώς ανώτερη σε σχέση με τη δική μας... ...