Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Προσκυνώ τα Πάθη Σου, Λαέ μου! Από τα... “Γερούν γερά” στη σημερινή μας “σταύρωση” με μια κυβέρνηση... “Πόντιο Πιλάτο”

 

 


Από το "Γερούν γερά" σ' εκείνο το δραματικό καλοκαίρι του 2015 από τους σημερινούς κυβερνώντες κατά εκείνης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. "μήπως και με το δημοψήφισμα μάς πετάξουν έξω από το ευρώ και... πεινάσουμε εμείς οι Έλληνες"... μέχρι τον τραγικό χειμώνα που περάσαμε από τον Δεκέμβριου του 2021 μέχρι και πριν από λίγες μέρες, που σφίγγαμε τα δόντια μες στα σπίτια μας, για να μην ξεπαγιάσουμε από την παγωνιά ζώντας κατοχικές καταστάσεις και αδυνατώντας να βάλουμε αυτό το πανάκριβο "πράγμα" που λέγεται "πετρέλαιο θέρμανσης", "ένα τσιγάρο δρόμος" είναι.

 
Αφού λοιπόν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς ΑΝ.ΕΛ. ως συγκυβέρνηση, και με προσωπική ευθύνη του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, παρά το ηρωικό "όχι" του ελληνικού λαού στο πανίσχυρο κατεστημένο "Μέρκε-Σόιμπλε-Ντάισελμπλουμ" και λοιπών "συγγενών", υπέγραψε το τρίτο κατά σειρά μνημόνιο (το πρώτο ήταν του ΠΑΣΟΚ, το δεύτερο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. και το τρίτο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.), αμέσως μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, τι θα "έπρεπε" σήμερα να συμβαίνει;
 
 

 
 Μα φυσικά, να ήμασταν ως χώρα σε μια πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση και να απολαμβάνουμε τα "αγαθά" της "θυσίας" μας, με τα μνημόνια που συνυπέγραψαν οι εκάστοτε κυβερνώντες από το 2010 και μετά... Κι ερχόμαστε μόλις 7 χρόνια μετά να βιώνουμε καταστάσεις που μας γυρίζουν στα πρώτα μνημονιακά χρόνια 2010-2011 - 2012-2013 - 2014...
 
 
 

 
 

 
 
Έγινε καλύτερη η ζωή μας; Ζήσαμε καλύτερα; Μπορέσαμε να σταθούμε στα πόδια μας; "Μα, ήρθε η πανδημία. Και ύστερα η ενεργειακή κρίση. Και τώρα ο πόλεμος. Άρα πώς θα μπορούσαμε να ήμασταν σε καλύτερη κατάσταση;". Αυτό το επιχείρημα είναι εύλογο. Αλλά η απάντηση είναι ξεκάθαρη... Αυτά που ζει ο ελληνικός λαός δεν είναι ξεκομμένα από τις καταστάσεις και των άλλων ευρωπαϊκών λαών. Είναι η "μοίρα" των λαών της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα, δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει την κατάσταση της Ελλάδας από την κατάσταση των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Αλλά εδώ ως χώρα είμαστε σε ακόμα χειρότερη μοίρα... Δε θα ξαναπάω στα μαγκάλια... στους θανάτους από το κρύο... Αλλά θα θυμίσω ότι ο χειμώνας που περάσαμε ήταν "μία από τα ίδια"...
 
 
 

(Κάηκαν 16 άνθρωποι σε ένα μήνα προσπαθώντας να ζεσταθούν στην Ελλάδα της …«ανάπτυξης»

 
Έβγαινε βέβαια ο Άδωνις και έλεγε πως «δεν κρυώνουν οι Έλληνες. Είναι ψυχολογικό ότι κρυώνουν», λέει... Ο άλλος υπουργός έβγαινε και έλεγε πως «δεν έχουν αυτοκίνητο οι φτωχοί. Και αν πάρουμε οριζόντια μέτρα, θα ωφελήσουμε τους πλούσιους και θα ήταν άδικο για τους φτωχούς»... Δεν τα λέγανε ακριβώς έτσι, αλλά περίπου έτσι... 
 

 
 
 
Αν η ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε άμεσα με το που ξέσπασε αυτός ο βαρύς χειμώνας με τις πολικές θερμοκρασίες, τα χαλάζια, τις πλημμύρες και τα χιόνια στην επαναφορά του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στα επίπεδα του 2011, ο λαός μας δε θα πέρναγε τόσο δύσκολα ετούτον τον χειμώνα... Και μπορούσε να το κάνει... Το έκανε η Κύπρος και μια σειρά άλλων χωρών, με μισθούς πολύ υψηλότερους σε σχέση με τους δικούς μας, έστω και αν η ακρίβεια σε κάποιες περιπτώσεις ήταν υψηλότερη, που ισχύει φυσικά και αυτό στην Κύπρο, για παράδειγμα...
Δεν έκαναν λοιπόν αυτή την κίνηση. Και άρχισαν να μοιράζουν επιδόματα... Και λόγια δίχως αντίκρισμα... Λόγια, "σάλια", στα κανάλια...
Ερχόμαστε, λοιπόν, στο "τώρα"... Βγαίνεις ως κυβέρνηση σε έναν λαό που από το 2010 και μετά δεν είδε "άσπρη μέρα" και του "καθίζεις" αυτά τα "καμπανίδια" στα τιμολόγια του ρεύματος; Και κάνεις τον Πόντιο Πιλάτο απέναντι στη λεγόμενη "ρήτρα αναπροσαρμογής"; Τι θα πει «επιδοτώ τις 300 κιλοβατώρες ανά μήνα»; Μα τώρα, πλάκα μας κάνετε εσείς που κυβερνάτε; Άλλα λέγατε επί ΣΥΡΙΖΑ... «Η κυβέρνηση», λέγατε, «των επιδομάτων»... Ενώ διαψεύδατε, κύριε Χατζηδάκη, τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, πρόσφατα, που έλεγαν πως τα τιμολόγια του ρεύματος θα αυξηθούν από 30% και πάνω... «Ένα με δύο ευρώ πάνω θα πάνε οι λογαριασμοί»... Έτσι λέγατε...
Μας τελειώνετε... Μας εξαπατάτε... Μας ληστεύετε... Βρίσκετε και κάνετε... Χωρίς ουσιαστική αντιπολίτευση... Με έναν λαό τόσο βασανισμένο, τόσο απογοητευμένο και τόσο "χαμένο", δίχως ελπίδα για το αύριο... Μια κυβέρνηση Πόντιος Πιλάτος κι εγώ... «Προσκυνώ τη χάρη Σου, Λαέ μου»...

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...