"Να δεις, τι σου΄ χω, για μετά"... Όσα ζήσαμε ως Έλληνες ίσως είναι καλό να... “προβάλλονται με φόντο την πλατεία”...
Λίγες
μέρες μετά... εμπρησμός της Marfin Egnatia στην Αθήνα από μολότοφ. Ήταν
5 Μαΐου 2010, κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων κατά των οικονομικών μέτρων
για την υπογραφή της δανειακής σύμβασης. Πέντε άτομα διέσωσε η
Πυροσβεστική και τρία άτομα πέθαναν από ασφυξία λόγω των τοξικών
αναθυμιάσεων και του πυκνού καπνού.
Κι
όμως... ο ΓΑΠ που μας έβαλε στο ΔΝΤ για να... "σωθούμε"... ήταν ο ίδιος
που στις 31 Οκτωβρίου 2011 βγήκε να ανακοινώσει την πρόθεσή του για
διενέργεια... δημοψηφίσματος, με το ερώτημα της έγκρισης ή όχι του νέου
μνημονίου! Θα τρελαθούμε εντελώς σε αυτή τη χώρα!
6
Νοεμβρίου 2011. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο ΓΑΠ και
ο Αντώνης Σαμαράς συνεδριάζουν... Και αποφασίζουν ότι ξεκινούν
διεργασίες για τη σύσταση νέας μεταβατικής κυβέρνησης συνεργασίας, χωρίς
τη διενέργεια εθνικών εκλογών... Έτσι αποφάσισαν... Ο Γιωργάκης (όπως
επικράτησε στη γλώσσα του λαού), πέντε μόλις μέρες αργότερα, στις 11
Νοεμβρίου 2011, παραιτήθηκε. Και πραγματικά... Δεν έχει στην ελληνική
ιστορία ποτέ άλλοτε υπάρξει πρωθυπουργός με τόσο μικρή θητεία και τόσο
μεγάλες γκάφες...
Στη
θέση του ορκίστηκε ο Λουκάς Παπαδήμος. Ω... Καλά... Ο
οικονομολόγος-τραπεζίτης Παπαδήμος, που δεν είχε καμία σχέση ούτε με τη
Βουλή ούτε με τη λαϊκή ετυμηγορία... Μάλιστα, τρία κόμματα τότε έκαναν
τη συμμαχία για να φέρουν τον Παπαδήμο στο σβέρκο του λαού: το ΠΑΣΟΚ, η
Ν.Δ. και ο ΛΑΟΣ. Α, να μην ξεχάσω και τους δύο αντιπροέδρους εκείνης της
κυβέρνησης... Ευάγγελος Βενιζέλος και Θεόδωρος Πάγκαλος...
Ο
σχηματισμός της νέας κυβέρνησης προκάλεσε την αντίδραση των
κοινοβουλευτικών κομμάτων της Αριστεράς. Ο λαός κατά χιλιάδες έβγαινε
στις πλατείες και τους δρόμους. Χημικά. Ξύλο. Συλλήψεις. Χαμός...
Στις 16 Νοεμβρίου 2011 η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή με 255 ψήφους υπέρ και 38 κατά.
Στις
7 Μαΐου 2012, την επομένη των βουλευτικών εκλογών, ο Λουκάς Παπαδήμος
έθεσε στη διάθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας την παραίτηση της
κυβέρνησής του, η οποία συνέχισε να ασκεί τα καθήκοντά της μέχρι τον
διορισμό της νέας.
Στις
16 Μαΐου 2012 απαλλάχθηκε των καθηκόντων του ενόψει του διορισμού ως
πρωθυπουργού τού προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτη
Πικραμμένου, ο οποίος και έλαβε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο
Παπούλια, την εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης για να οδηγήσει
τη χώρα σε εκλογές. Το βράδυ της ίδιας ημέρας ορκίστηκε πρωθυπουργός,
ενώ τα υπόλοιπα δεκαέξι μέλη της κυβέρνησής του ορκίστηκαν ενώπιον του
Προέδρου της Δημοκρατίας, στο Προεδρικό Μέγαρο, στις 17 Μαΐου 2012.
Ακριβώς
ένα μήνα μετά, στις 17 Ιουνίου, γίνονται εκλογές και τις κερδίζει η
Ν.Δ. με ποσοστό 29,66%. Τις κέρδισε αφού πέτυχε τη συμφωνία με τα
κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Ο
Αντώνης Σαμαράς ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 20 Ιουνίου. Στις 21 Ιουνίου
2013 η ΔΗΜ.ΑΡ. αποχώρησε από το κυβερνητικό σχήμα, εξαιτίας του "μαύρου"
στην ΕΡΤ, και ο Αντώνης Σαμαράς ηγήθηκε κυβέρνησης συνασπισμού
Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.
Τον
Δεκέμβριο του 2014 διέρρευσε το επονομαζόμενο "email Χαρδούβελη", που
περιλάμβανε νέες προτάσεις-δεσμεύσεις του υπουργού Οικονομικών με σκοπό
την επίλυση του δημοσιονομικού αδιεξόδου και νέα μέτρα ύψους περίπου 1
δισ. ευρώ. Κάποιες από τις δεσμεύσεις θεωρήθηκαν τότε σκληρές για την
ελληνική οικονομία και αμέσως προκλήθηκαν αντιδράσεις από την πλευρά της
αντιπολίτευσης, που υποστήριξε ότι η κυβέρνηση του Σαμαρά ετοιμάζεται
να φέρει νέα μέτρα στη Βουλή.
Στις
29 Δεκεμβρίου 2014, δυόμισι χρόνια μετά την ανάδειξή του στην
πρωθυπουργία της Ελλάδας και αμέσως μετά την τρίτη και τελευταία
αποτυχημένη ψηφοφορία στη Βουλή για την εκλογή νέου Προέδρου της
Δημοκρατίας, ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών
για τις 25 Ιανουαρίου, στις οποίες το κόμμα ήρθε δεύτερο σε ψήφους πίσω
από τον ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Αλέξη Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ με 36,34%, Ν.Δ. με
27,81%).
"Πρώτη
φορά Αριστερά"... Αυτό ήταν το βασικό σύνθημα πάνω στο οποίο στήριξε
την πολιτική του ο ΣΥΡΙΖΑ από τον Ιανουάριο του 2015.
Και
φτάνουμε στο δημοψήφισμα του 2015. Προκηρύχθηκε από τον Έλληνα
πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 27 Ιουνίου, με διάγγελμα προς τον ελληνικό
λαό. Εγκρίθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων στις 28 Ιουνίου του 2015 και
διεξήχθη μία εβδομάδα αργότερα, στις 5 Ιουλίου. Το ερώτημα ήταν αν θα
πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας των τριών Θεσμών, της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του
Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που προτάθηκε στην Ελλάδα στις 25
Ιουνίου. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν η απόρριψη της πρότασης
του σχεδίου συμφωνίας με ποσοστό 61,31%.
Κι
ενώ ο λαός "μίλησε" και μάλιστα με κλειστές τις τράπεζες, η κυβέρνηση
Τσίπρα κάνει το «όχι»... «ναι»... αφού κατέληξε σε συμφωνία με τους
δανειστές στις 13 Ιουλίου, αλλά με όρους ενός τρίτου μνημονίου.
Η
αμφισβήτηση των νέων όρων οδήγησε στη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και στις
εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, οι οποίες ανέδειξαν ξανά νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ
που σχημάτισε κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Μέχρι
που οι ΑΝ.ΕΛ. αποχώρησαν... Και έρχονται οι ευρωεκλογές και στη
συνέχεια οι εθνικές εκλογές του 2019, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και στις δύο μάχες
παθαίνει συντριβή, με τη Ν.Δ. να παίρνει την εξουσία της χώρας μέχρι και
σήμερα...
Ιούλιος
2019: Εκλογές και... η Ν.Δ. παίρνει το 39,85% και ο ΣΥΡΙΖΑ το 31,53%...
Πλέον, κυβερνούν τον ελληνικό λαό... μειοψηφίες!
Από
το 2010 μέχρι και σήμερα, τα ελληνικά νοικοκυριά γνώρισαν κατοχικές
καταστάσεις. Οι ουρές με τα συσσίτια, τα σπίτια που δεν είχαν ρεύμα, τα
παιδάκια που πέθαναν από το κρύο, οι ανήμποροι άνθρωποι και οι νέοι που
κάηκαν ζωντανοί στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν, οι αυτοκτονίες... Οι
φασίστες που βγήκαν τρίτη δύναμη στη Βουλή με την ψήφο 536.910 Ελλήνων
(!), μέχρι το λάθος, ευτυχώς, να διορθωθεί στις επόμενες εκλογές, αλλά
ήδη με θυσίες όπως του αείμνηστου Φύσσα, που έπεφτε μαχαιρωμένος στις 18
Σεπτεμβρίου του 2013 από τη συμμορία της Χρυσής Αυγής...
Μια
ζωή θα χρωστούμε και θα πληρώνουμε, αλλά θα είμαστε εγκλωβισμένοι. Στα
χέρια των δανειστών βρίσκονται οι ζωές μας. Και οι ζωές των παιδιών μας.
Και οι ζωές των παιδιών που δε γεννήθηκαν ακόμη... Χάθηκαν κατακτήσεις
εκατοντάδων χρόνων. Κατέρρευσαν τα πάντα. Μειώθηκαν οι μισθοί.
Καταργήθηκαν δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί με ποτάμια αίματος στα
λεγόμενα "πέτρινα χρόνια"...
Τόσες θυσίες, λοιπόν, στους δανειστές μας; Γιατί; Για να δούμε τι έγραφε η Eurostat τον Ιανουάριο του 2019...
«Στο
182,2% του ΑΕΠ ή 334,98 δισ. ευρώ διαμορφώθηκε το δημόσιο χρέος της
Ελλάδας το τρίτο τρίμηνο του 2018, καταγράφοντας το υψηλότερο επίπεδο
στην Ε.Ε.
Στο
τρίτο τρίμηνο του 2018 το χρέος στην Ευρωζώνη διαμορφώθηκε κατά μέσο
όρο στο 86,1% του ΑΕΠ, έναντι 86,3% το δεύτερο τρίμηνο του 2018. Στην
Ε.Ε. το χρέος διαμορφώθηκε στο 81% του ΑΕΠ, από 80,8% του δεύτερο
τρίμηνο του 2018»...
Και
ερχόμαστε σήμερα και υποφέρουμε ξανά ως λαός, χωρίς να έχουμε προλάβει
να πάρουμε ούτε ανάσα από την πανδημία του κορωνοϊού και, αμέσως μετά,
από την κρίση του πολέμου στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση...
Τι
να θυμηθώ, τι να ξεχάσω; Ότι στην Ελλάδα εμφανίζονταν σαν "σωτήρες"
όλοι αυτοί που εναλλάσσονταν στην εξουσία και κουνούσαν το δάχτυλο στον
λαό λέγοντάς του να δεχτεί τα μαρτύριά του χωρίς να διαμαρτύρεται, γιατί
αλλιώς... «θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ και θα πεινάσουμε»; Και όπως
τραγουδούσαν ο Λαυρέντης και ο Βασίλης (όπως ξεκίνησα με
Παπακωνσταντίνου, έτσι και θα τελειώσω), "να δεις τι σου 'χω για
μετά"...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου