Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ιδιωτικό χρέος... "μαμούθ" για τα "κοράκια", την εφορία και τις...τράπεζες βεβαίως...

 




Ελλάς... Η χώρα των καταχρεωμένων πολιτών... Ξέρετε πού έχει φτάσει σήμερα το ιδιωτικό χρέος στη χώρα μας; 250 δισ. ευρώ! Και αυτό το νούμερο δεν το λέει κάποιος συνδικαλιστικός φορέας. Είναι τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.
Που σημαίνει ότι, σήμερα, το συνολικό ιδιωτικό χρέος είναι 1,7 φορές μεγαλύτερο του ελληνικού ΑΕΠ! Και όλα αυτά σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός "τρέχει" με το πρωτόγνωρο 8%, με την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια να λεηλατούν τα εισοδήματα των λαϊκών νοικοκυριών.

Στα "κοράκια" κ.λπ.

Τα "κοράκια" των funds (λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;)... έχουν κι αυτά το μερίδιό τους... "Κάνει να λαμβάνουν", δηλαδή... Ποιοι άλλοι; Μα, φυσικά, η εφορία, τα ασφαλιστικά ταμεία και οι τράπεζες... Εντάξει, ρε παιδιά... Όλοι θα πάρετε... Κάντε υπομονή!
Έχουμε και λέμε... Εσύ Εφορία, "κάνει να παίρνεις" 111 δισ. ευρώ... Εσείς ασφαλιστικά Ταμεία γύρω στα 41 δισ. και απομένουν γύρω στα 98 δισ. ως ληξιπρόθεσμες οφειλές σε τράπεζες και funds. Τα χρέη αυτά συσσωρεύτηκαν στη διάρκεια 2010-2018 και, βέβαια, δε χρειάζεται να πούμε πως το ιδιωτικό χρέος συνεχίζει να διογκώνεται...
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΑΑΔΕ, χρέη μέχρι 50 ευρώ έχουν 896.877 φορολογούμενοι, από 50 έως 500 ευρώ 1.581.578, από 500 έως 10.000 ευρώ 1.495.470, και άνω των 10.000 ευρώ 318.407 φορολογούμενοι. Από τα νομικά πρόσωπα προκύπτει το 65% του συνολικού ληξιπρόθεσμου υπολοίπου, που αντιστοιχεί σε 71,6 δισ. ευρώ.
Παράλληλα, σημειώθηκε αύξηση στον αριθμό των οφειλετών στα 4.049.913 άτομα, με τη μεγαλύτερη αύξηση να καταγράφεται στους φορολογούμενους που χρωστούν από 50 έως 500 ευρώ.

Έρχονται πλειστηριασμοί;

Στο μεταξύ, σύμφωνα με τις ίδιες και επίσημες πληροφορίες, στα 98 δισ. ευρώ πλησιάζει η ονομαστική αξία των "κόκκινων" δανείων που διαχειρίζονται τράπεζες και funds.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι στο αμέσως επόμενο διάστημα θα ξεκινήσει νέα γενιά πλειστηριασμών και κατασχέσεων από τράπεζες και funds σε βάρος εργαζομένων και οικογενειών που θα αδυνατούν να αποπληρώσουν τα τοκοχρεολύσια.

Ήδη τρώμε... λιγότερο

Άσε, δε, που το συγκεκριμένο δυσβάστακτο χρέος έρχεται σε μια περίοδο που σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ 6 στους 10 εργαζόμενους δηλώνουν ότι έχουν οδηγηθεί σε περιορισμό δαπανών για βασικά αγαθά διατροφής.
Τα ελληνικά νοικοκυριά λοιπόν σήμερα, έχοντας πάνω από τα κεφάλια τους τη "σπάθη" των χρεών, αναγκάζονται και να περιορίσουν τα τρόφιμα πρώτης ανάγκης, εξαιτίας της ακρίβειας. Νομίζω πως δε χρειάζονται παραπέρα εξηγήσεις για το πού μπορεί να οδηγήσει η κατάσταση αυτή τη μέση ελληνική οικογένεια... 
 
(ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΑΛΑΚΕΣ)...
 

 

Χ.Π.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...