Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κόβουν και το ρεύμα τώρα


Ναι. Είναι πολύ "βολικό" για την κυβέρνηση και τους "ναι σε όλα", να το δούμε κάπως έτσι..."Του ήρθε φουσκωμένος ο λογαριασμός. Δεν τον πλήρωσε και θα υποστεί τις συνέπειες"...

Τι πιο απλοϊκή ανάλυση,  για κάποιον που δε γουστάρει, να βάλει το (όποιο) μυαλό του να δουλέψει...

Η αλήθεια βρίσκεται στο όχι και τόσο μακρινό 2010. Τότε που ο ΓΑΠ έβαλε τη χώρα μας στο ΔΝΤ. Τότε που εκατοντάδες οικογένειες στην Ελλάδα, βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη χωρίς δουλειά. Ήταν πάλι τότε, που εξαιτίας του λεγόμενου "χαρατσιού" της ΔΕΗ (σημερινού ΕΝΦΙΑ), πολλά νοικοκυριά βυθίστηκαν στο σκοτάδι...

Και όλοι οι νοικοκύρηδες στον τόπο μας, (όσοι δεν ανήκαν στους "μεγάλους" και στους έχοντες βαρβάτες καταθέσεις), κλονίστηκαν ανεπανόρθωτα.

Η Ελληνική οικονομία δεν ξαναπήρε τα πάνω της. Τα χρέη, με τα μνημόνια αντί να μειώνονται, υπερδιπλασιάζονται και το "βαρέλι" πάτο δεν έχει. Και ο λαός μας, πια, δεν μπορεί να επιβιώσει. Κι εκεί που τον είχαν χρεώσει λόγω των στεγαστικών δανείων και όχι μόνο, σήμερα τον έχουν καταντήσει να μην μπορεί να πληρώσει, ούτε το ρεύμα του, εξαιτίας της περίφημης ρήτρας αναπροσαρμογής αλλά και όλων των προηγούμενων χτυπημάτων...Μια ρήτρα - κλέφτης, δίχως υπερβολή...

 

Δεν χρώσταγες; Μα γιατί;....

 

Ακόμα και τα νοικοκυριά που δεν χρωστούσαν, αποδυναμώθηκαν τόσο πολύ, που σήμερα έχουν καταχρεωθεί. Και έρχεται και η εταιρεία του ηλεκτρισμού και τους κόβει το ρεύμα...Άρα, με τούτα και με κείνα, μέσα σε μόλις 12 χρόνια, τόσο οι κυβερνήσεις με τους παγκόσμιους "παίχτες" της τραπεζικής αγοράς, όσο και η ΔΕΗ με τους λοιπούς παρόχους της ενέργειας, κατάφεραν να μετατρέψουν έναν ολόκληρο λαό, σε "κακοπληρωτή", σε "αδύναμο να πληρώσει", "υπερχρεωμένο", με απλήρωτο ακόμα και το ρεύμα...

 

Να πάμε και πιο πίσω;

 

Αλλά εγώ θα το πάω και πιο πίσω ακόμα...Μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 2000, τι μας έδιναν οι τράπεζες; "Φτηνό χρήμα", λέει..."Δάνεια για να χτίσουμε", για να μη θυμηθώ τα "εορτοδάνεια με ευνοϊκούς όρους", ή ακόμα και τα "διακοποδάνεια"...Σε έπαιρναν τηλέφωνο..."Πάρε δάνειο. Σου το έχουμε εγκρίνει. Είναι έτοιμο...Γιατί να μην το πάρεις";...

Και αφού έβαλαν στη "φάκα" τον κοσμάκη, ήρθε και η οικονομική κρίση και άρχισε το μεγάλο κυνήγι, για κατασχέσεις των σπιτιών, λόγω των "κόκκινων" δανείων, άσχετα που την ίδια ώρα, έκοβαν διαρκώς τους μισθούς και τις συντάξεις, γυρνώντας μας στον μεσαίωνα, γκρεμίζοντας κατακτήσεις εργατών εκατό και πλέον χρόνων...

Έχουμε λοιπόν και λέμε..."Στεγαστικά, περικοπές μισθών, απολύσεις, ακρίβεια, επισιτιστική κρίση, ρήτρα αναπροσαρμογής"...

Όλα μια αλυσίδα...Ένα καλοστημένο κόλπο, των ισχυρών της γης και των απανταχού "νενέκηδων"...Και κάτσε να σκεφτώ, ποιος θα είναι, ο επόμενος...κρίκος...


 

Χ.Π.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Των παιδιών σας τις κραυγές"

  ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, οι ψυχές θα κατεβαίνουν στην Κοιλάδα των Τεμπών, οι γονείς τους στις πλατείες θα ξεχάσουνε τον πόνο, γιατί θα΄χουν στην καρδιά τους τα χεράκια των παιδιών. Κάθε 28 Φλεβάρη ο λαός θα πλημμυρίζει, δρόμους, πάρκα και πλατείες και θα φέρνει ανατροπές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές" Ένα τρένο μες στις φλόγες θα περνάει κάθε χρόνο, να μην ξεχαστούν τα Τέμπη μέχρι να΄ρθει η στιγμή τα παιδιά που ταξιδεύουν νά'χουν πάλι οξυγόνο, θα ξανάρθει η ελπίδα αν γλιτώσει το παιδί. Κάθε 28 Φλεβάρη κάθε χρόνο τέτοια μέρα, ένα τρένο θα σφυρίζει στου λαού μας τις καρδιές, κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένα τρένο θα σφυρίζει, "μην ξεχνάτε" θα μας λέει "των παιδιών σας τις κραυγές". ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΤΡΙΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Αναλαμβάνω την ευθύνη...

 (ΣΤΙΧΟΙ: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ)    Αναλαμβάνω την ευθύνη όπως της νιότης τις στιγμές, τότε που ζούσαμε στο "τώρα" και ταξιδεύαμε στο "χθες", κιθάρες ροκ και συναυλίες μπουφάν δερμάτινο, ροκ μπαρ, μετά ξημέρωναν οι μέρες καφές κι αμέσως για δουλειά. Και ναι, περάσανε τα χρόνια τα φιλαράκια έχουν χαθεί, τώρα στο σπίτι σε σαλόνια παιδιά, γυναίκα και TV, φωτογραφίες και φιλμάκια μας έχουν μείνει τώρα πια, κι αν γράφω ετούτα τα στιχάκια το κάνω για κείνα τα παιδιά. Κάτι παιδιά έρχονται τώρα και μου ματώνουν την ψυχή, θυμίζοντας μου κάτι χρόνια με μπίρα, ροκ και μουσική, με μελωδίες στις κιθάρες που μας γυρίζουνε "αλλού", πλατείες, στέκια και αλάνες, κι εμείς παρέα με τον "Φλου". Αναλαμβάνω την ευθύνη να ταξιδέψω μακριά, στο χρόνο, πίσω που αφήνει μια απροσάρμοστη γενιά, τώρα ο καθένας έχει μείνει να ταξιδεύει διαρκώς, κάτι παλιές φωτογραφίες τώρα κοιτάζω μοναχός. Γι αυτό σου λέω ρε μεγάλε κάτσε να πιούμε ένα κρασί, να ταξιδέψουμε παρέα εγώ, ο Άσιμος ...

Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας

  (Στίχοι: Χριστόφορος Παπαδάκης) Τον κόσμο τότε λέγαμε θ΄αλλάζαμε μα τώρα μεγαλώσαμε μωρό μου, ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα γι αυτό σου λέω, αγάπη μόνο δώσ' μου. Στα χρόνια που περάσαν, στα τραγούδια μας, στα όνειρα, στο φως και στα σκοτάδια, ανθρώποι στη ζωή μας ήρθαν κι έφυγαν ψυχές που μας αφήσανε σημάδια, στα λόγια τα σκληρά μα και τα χάδια. Κοιτάγαμε κατάματα τον ήλιο μας μα τώρα μας τον πήραν και φοβάμαι, κοιτάζοντας τριγύρω την κατάντια μας πού θέλαμε να πάμε, δε θυμάμαι, μα πόσο άλλο πια θα τους κοιτάμε. Ο κόσμος που αγαπούσαμε δεν άντεξε γυαλί ήταν, που λες και έχει σπάσει, και όλα όσα λέγαμε σαν ποιήματα νομίζω ότι πια τα΄χω ξεχάσει, στο χάος ενός κόσμου που έχει χάσει. Ένα τραγούδι ροκ, οι αυταπάτες μας που όσο κι αν το γράφω δεν τελειώνει, στο τέλος κάπου χάθηκαν οι αγάπες μας κι ο κόσμος είναι χιόνι που όλο λειώνει. Σαν νότες μιας ξεκούρδιστης κιθάρας μου ακούγονται ξυράφια στον αέρα, σκοτώνουν τις μπαλάντες της λαχτάρας μου και δεν με προχωράνε παραπέρα. Σαν ροκ ...